แอบนินทาเพื่อนร่วมงาน

SonyaBeauty

ปูพื้นตัวละครก่อนจะไม่เข้าใจเนื้อเรื่อง

มิสไชนิส (อีลิง) -  เลขาเจ้านายซอนย่าเองค่ะ เป็นนางเอกของเรื่อง ซอนย่าไม่ชอบหล่อนเลยค่ะ หลงตัวเอง คิดว่าสวยกว่าซอนย่า ชอบทำวางอำนาจ พวกเราเรียกหล่อนว่า  อีลิง  เพราะหน้าเหมือนลิงค่ะ  แต่คิดว่าสวย  เมื่อตอนงานปีใหม่ที่บริษัทจัดนะคะ  หล่อนแต่ง  ชุดกีเพ้า แล้วเอา สายสะพาย มิสไชนิสอินเตอร์เนชั่นเนล2004 พร้อมมงกุฏ แต่งมางานค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด  หน้ายังกะ ลิงเขมร กล้าพูดได้ไงว่าตัวเองเหมือนนางงามจีน  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ระรันรอน(อีลูกปลาพยูน) - เป็นเลขาเจ้านายแผนกข้าง ๆ ค่ะ  เพื่อนซี้หล่อน ดิฉันไม่สงสัยเลยว่าทำไมสองนางนี้ถึงคบกันได้  และคบกันอยู่แค่นั้น  ยัยนี่แสบไม่แพ้กันค่ะ  ประจบสอพลอ  วางก้ามข้ามแผนก  ซอนย่าหละอยากตบมันนักเชียว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  อัดอั้นค่ะ อัดอั้น

จอมกระบี่ตงฟางปู้ป้าย - เจ้านายซอนย่าเองค่ะ  ถ้าใครดูหนังจีนเรื่องนี้คงพอรู้นะคะว่า ตงฟาปู้ป้าย เป็นตุ๊ดส์  นี่คือที่มาของฉายาค่ะ  เค้าน่ารักดีนะคะ  แต่ซอนย่าไม่ชอบ ตอนเค้าใช้นังเลขาหน้าตูดลิง นั่น มาเร่งต้นฉบับ ซอนย่าค่ะ  กรี๊ดดดดดดดด  ก็คนมันคิดไม่ออกนี่คะ  ให้ทำไงคะ  จะให้นั่งเขียนลวก ๆ ไร้คุณภาพเหรอคะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เคอี - เด็กส่งเอกสาร ทีอีลิงซิ้มมิสไชนิส กิ๊กอยู่ค่ะ
 
ว่าแล้วก็เข้าเรื่องเลยค่ะ  เอาให้หายคันไปเลยค่ะ   
บัดนั้น..... เชิดดดด


มาจะกล่าวบทไป
ถึงกำเนิด ลิงไพร มิสไชนิส
ให้สังเวช เหตุการณ์ วิปริต
ทั้งที่ผิด ธรรมชาติ อนาถใจ
อ้างไปถึง วรรณกรรม รามเกียรติ์
ที่ร่ำเรียน เขียนอ่าน กันแพร่หลาย
ฉบับหลวง ท่านนิพนธ์ จนขึ้นใจ
ฉบับไพร่ ตกหล่น ทุกโมงยาม
บัดนั้น หนุมาน ตั้งท่า น่าเกรงขาม
รับบัญชา จอมไผท ในเขตคาม..................เผ่นข้าม พสุธา ในทันที
เหตุจาก โยนหิน จองถนน.........................มิเกิดผล หายไป ใช่ผิดที่
จึงสำรวจ ตรวจท้อง ชลธี...........................กระบี่ศรี แหวกว่าย ลงทันใด
เห็นหมู่ปลา ไหวไหว ผิดสังเกตุ.................สำแดงเดช ป่วนคลื่น นทีใหญ่
ฝูงมัจฉา ตื่นตระหนก ตกใจ.......................แล้วล่าไล่ ตามไป ไม่ช้าที
พญาลิง โกรธา พิโรธกริ้ว..........................แบกเป็นทิว หิ้วหิน กันอึงมี่
เดรัจฉาน ขนมา ในวารี...............................ช่างกล้าดี มิกลัว ราชอาญา
บัดนั้น นางสุพรรณมัจฉาเข้ากันท่า
เหวยไอ้ลิง จัญไร อหังการ์..........................กล้ามาอวด ศักดา ในถิ่นกู
อันตัวข้า เป็นลูก ยักษ์ใหญ่.........................ทศกัณฐ์ เกรียงไกร ใครก็รู้
มาอวดดี ทำเช่น เป็นศัตรู............................ทั้งหัวหู มึงจะอยู่ มิติดกาย

บัดนั้น จอมกระบี่มีฤทธิ์ริปูพ่าย
ยลนาง มัจฉา ก็ต้องใจ............................อรทัย ผ่องผุด ดุจเทวี
ใช่จำ คำพธู ขู่ให้กลัว..............................เข้าถึงตัว พัวพัน มารศรี
แขนขยับ จับดึง ตรึงนารี.........................คลื่นนที เลื่อนลั่น ชโลทร
อันภู่ผึ้ง เคล้าคลอ ช่อผกา..........................กลีบบุปผา บานสู้ ชูเกสร
กลิ่นระรวย ยั่วเย้า เหล่าภมร......................ต้องไชชอน รอนรีบ เข้ากลีบใน
กลีบยังสด รสล้ำ กำซาบจิต......................ชิมเพียงนิด น้ำหวาน ก็ร่านไหล
กระฉอกล้น ปนเปื้อน เลื่อนออกไป............กระเด็นไกล ไปถึง บึงธารา
จะกล่าวถึงนางปลา..... 
ดวงตา ปูดโปน เรียกรักเร่
อยู่ในบึง น้อยนิด ติดทะเล.........................ชื่อหล่อนเก๋ สั้นสั้น รรรรรร(ระ-รัน-รอน)
ปลาสามัญ ว่ายน้ำ เอาท้องคว่ำ...................นังระรันฯ พุงหงาย ส่ายหัวร่อน
ดูเผิน เหมือนตาย ไม่อาทร.........................สำราญสุข สโมสร ตลอดมา
หากิน เรี่ยไล่ ใต้พื้นน้ำ...............................ตัวดำ อ้วนปั้ก เป็นนักหนา
เกิดเหตุ มัวมัว สลัวตา...............................อะไรหว่า ข้นขาว คาวน้ำกาม
หารู้ไม่ ว่าเป็นเชื้อ วานรเผือก....................แดกไม่เลือก เข้าตุง พุงหลาม
ผ่านพ้น สิบเดือน เลื่อนลาม.......................กำเนิดนาม มิสไชนิส ฮิสทีเรีย

------------------------------------------------------------------------------------------------
แต่ปางหลัง ยังมี ลิง Heeใหญ่.........................สัตว์ใกล้ไกล ต่างผวา อีหน้าHee
มันกำเนิด เกิดไซร้ ในพงพี.........................ซิ้มอัปรีย์ เลื่องลือ ระบือไป
วิปริต ผิดเพศ เหตุวิบัติ................................อีใจสัตว์ ลืมตา อ้าปากได้
ร้องว่า Kauy! Kauy! Kauy! ซวยบรรลัย.........แม่ลิงใหญ่ ตกใจ ถีบตกเปล
ลิงที่เลี้ยง มันมา หาใช่แม่.............................ตัวจริงแท้ เป็นมัจฉา ปลารักเร่
คลอดแล้วทิ้ง ฝากไว้ ใกล้ทะเล...................ลิงเลยเห่ เก็บเอา มาให้นม
อันแม่ลิง นั้นหรือ ถือศักดิ์ใหญ่....................ครองเมืองไพร กระบี่ศรี มีนามสม
ชื่อเค อี มีวิชา และอาคม...........................ทั้งเรียกลม แปลงเป็นหมา ประดามี
จวบจนวัน ผันผ่าน มานานนัก....................อัปลักษณ์ หาไหน ในโลกนี้ 
อีซิ้มโบ๊ะ เจริญแรด หลายแตดปี.................แรงกะหรี่ ฉีดซ่าน พล่านทั้งกาย
มันมีเชื้อ รักเร่ และวานร.............................ทรามสมร จึงต่างแตก แปลกฉิบหาย
ตัวเป็นลิง ตาเป็นปลา น่าอับอาย..................แถมมั่นใจ ในความสวย ด้วยกลายพันธุ์


ต้องขออภัยสำหรับคำไม่สุภาพบางคำ
กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
ผู้เขียนมิมีเจตนา ดูถูกด้วยคำไม่สุภาพ
เพียงต้องการ แสดงเจตทัศนคติ ทางกวี
ที่ตรงไปตรงมาไม่แสแสร้ง สรรหาคำอ้อมค้อม
จนเสียเจตนาที่แท้จริง  
ต้องขออภัยอย่างแรงสำหรับ ผู้ที่รับไม่ได้นะคะ
ขอบพระคุณเจ้าแม่วังบุปผามาก ๆ ด้วยค่ะ
      
ซอนย่าบิวตี้