ห่มผ้านวมบวมหนาใครว่าอุ่น ไม่ได้ครึ่งกอดคุณมันอุ่นกว่า มีผ้าไหมผ้าสไบหรือแพรวา ผ้ากระสอบผ้าดิบหนาใช่ว่าดี นั่งผิงไฟหวังไออุ่นพอคลายหนาว ยังเยือกเย็นรวดร้าวหนาวเพียงนี้ ชั่วข้ามคืนนอนหนาวเช้าพอดี หลับไม่ลงด้วยผมนี้อยู่เดียวดาย ยามคุณหนาวผมก็เฝ้าประคองกอด เหมือนไฟช็อตยามผมกอดกับุคณไว้ ผมก็อุ่นคุณก็อุ่นทั้งกายใจ นึกถึงคราวนั้นไว้อุ่นใจจัง แต่....วันนี้คุณไปอยู่ที่ไหน ได้แต่นอนหนาวใจไร้ความหวัง ยามหนาวเนื้อไร้เนื้อห่มเพียงลำพัง ถึงวันนี้ผมก็ยัง....นอนคนเดียว --------------------------------------------------------- ฮือ.....หนาวจังเยย.....กอดหน่อยสิกั๊บ
17 ธันวาคม 2546 17:28 น. - comment id 192142
ไม่ได้หายไปไหนฉันยังอยู่ ลองมองดูดีๆ ก็จะเห็น ฉันและเธอเจอกันทุกเข้าเย็น เพราะฉันเป็นหมอนข้างใหห้องเธอ อิอิ...เห็นบ่นว่าหนาวเลยมาเขียนกลอนเป็นเพือนอ่ะ คงพอหายหนาวได้บ้างนะ
17 ธันวาคม 2546 18:13 น. - comment id 192167
พอได้ครับ พอถูไถ
17 ธันวาคม 2546 19:53 น. - comment id 192212
:)
17 ธันวาคม 2546 21:51 น. - comment id 192246
=^________________________^=
18 ธันวาคม 2546 16:08 น. - comment id 192406
ขอให้หายหนาวเร็วเร็วนะ เอาใจช่วยหละตอนนี้ ขอให้เธอเจอคนดี ที่ทำให้เธอนี้ได้อุ่นไอ *-*ขอให้เจอเร็ว ๆ นะค่ะ จะได้หายหนาว เอาใจช่วยแล้วกันค่ะ (กลอนไพเราะมากเลย)*-*