ตัวของเรา....คือตัวของเรา แต่เปลี่ยนแปลงเพื่อเขา...ก็พอไหว ขึ้นอยู่ที่หัวใจ มันมีค่าพอไหม...เปลี่ยนให้กัน เป็นตัวของตัวเองมานาน แต่วันคืนผ่านอาจเปลี่ยนผัน ขึ้นอยู่ที่เมื่อรักกัน มันมีค่าพอให้ฉันต้องเปลี่ยนไป เคยไหมที่รำคาญ ความรักเปลี่ยนวิญญาณฉันใช่ไหม ขึ้นอยู่ที่รักเท่าไร มันมีค่าพอจะให้เปลี่ยนใจคน ไม่เคยต้องทำอย่างนี้ ไม่เคยเป็นคนดีเลยซักหน ไม่เคยจะต้องอดทน ไม่เคยจะชนกับใคร ไม่เคยพูดหวานๆ ไม่เคยสงสารคนชิดใกล้ ไม่เคยมอบกำลังใจ ไม่เคยให้ใครมาด่าทอ ไม่เคยจะต้องแคร์ใคร ไม่เคยจะให้เมื่อใครขอ ไม่เคยต้องเป็นคนรอ ไม่เคยต้องง้อขอคืนดี แต่เมื่อรักเข้ามาหา มันเหมือนมี...ม่านบังตา...ก็ครานี้ เปลี่ยนไปหมดชีวิตที่เคยมี รำคาญ....ที่.....จะรักใคร อยากกลับเป็นตัวเองอีกครั้ง อยากจะร้องดังๆ........ได้ไหม ฉันขอคืนทั้งตัวและหัวใจ เพื่อกลับไปใช้.......ชีวิตเดิมๆ
burst 17 พ.ย. 2546 13:41 น. - ID 41583 
796
3
0
17 พฤศจิกายน 2546 14:34 น. - comment id 182437
กลับกลิ้ง กลับกลอก กับลอกล่อ ไม่ต้องง้อ ไม่ต้องขอ ไม่ต้องสน ทิ้งความดี ทิ้งความงาม ความอดทน อย่าไปสน อย่าไปง้อ ทิ้งไปเลย
17 พฤศจิกายน 2546 17:08 น. - comment id 182482
อิ อิ ก็เลิกซะสิ
17 พฤศจิกายน 2546 20:50 น. - comment id 182545
ดีแล้วแหละ
18 พฤศจิกายน 2546 17:56 น. - comment id 182744
ความรักก็เป็นแบบนี้ บางครั้งก็ดีมีความหมาย บางครั้งก็ทำให้เราเศร้าเจียนตาย และเหลือความเดียวดายเมื่อคนข้างกายมาจากไป ***ถ้าจะต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อความรัก สักวันเราคงเปลี่ยนไม่ได้หรอกค่ะ ชอบกลอนบทนี้นะค่ะ***
20 พฤศจิกายน 2546 13:33 น. - comment id 183288
หง่ะ! ความรักคือความเข้าใจ ทำไมต้องเปลี่ยนอะไรขนาดนี้ หากรับไม่ได้ในสิ่งที่มี ระหว่างเรานี้ก็ไม่ควรรักกัน เปลี่ยนนิดๆ หน่อยๆ ก็พอทน แต่ถ้าต้องเปลี่ยนไปซะหมด ไม่ต้องรัก ยังจะง่ายซะกว่า หลอกตัวเองไปทำไม... ^^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
