จรดปากกาปล่อยวาจาเป็นอักษร มาร้อยเรียงสำเนียงกลอนวอนหวานหวาน ให้ซึ้งรับจับใจในวันวาน และตราตรึงนิรันดร์กาลในหัวใใจ เลือกกระดาษสีชมพูดูหรูดี แถมน่ารักออกอย่างนี้ดูสดใส มีกลิ่นหอมอ่อนอ่อนเพื่อผ่อนคลาย หมึกปากกายังไม่วายกลิ่นละมุน เขียนหนึ่งบทแทนคำรักนับหมื่นพัน ให้เธอล่องลอยดุจฝันเหมือนปุยนุ่น ให้กรุ่นรักอบไอในใจคุณ กลอนหวานหวานที่ลงทุนทั้งหัวใจ มันผ่านไปนานแล้ว.......... นานจนฉันแน่แน่วเกินสงสัย กลอนหวานหวานในวันนั้นสะท้านใจ เหตุใดเล่าเขาทำได้....ทำร้ายกัน ตอนนั้นมันแต่งไปได้ยังไง ไปโดนเล่ห์เสน่ห์ใด...ไหงเป็นงั้น ผ่านมานานกลอนหวานหวานเคยให้กัน กลับเปลี่ยนแปลงอารมณ์ฉันฝันไปไกล คำหวานหวานที่หว่านไว้เป็นกลอน มันคุ้มค่ากับที่ย้อนคืนมาไหม ต่อให้หวานกว่านั้นอีกเท่าไร ก็ไม่อาจดึงใจให้กลับมา อ่านไปก็เท่านั้น....กลอนวันนี้ ไม่เหลือแล้วสิ่งดีดีให้มีค่า ที่เคยหวานเจียนตาย...กลับกลายมา เป็นคนเขียนที่เจียนบ้าเจียนขาดใจ ให้จ๊ะจ๋า...โอ้ที่รัก....รักนิรันดร์ คำเพราะเพราะอย่างนั้น...มันไม่ไหว เพียงแค่คิดจะแต่ง....ขึ้นครั้งใด ยิ่งไม่อาจทำใจ..แต่งได้เลย --------------------------------------------------------------- ผมเลยไม่ชอบแต่งกลอนหวานๆไง ไม่มีปัญญา
13 พฤศจิกายน 2546 11:21 น. - comment id 181079
ดีจ้า
13 พฤศจิกายน 2546 12:11 น. - comment id 181102
พี่คับ งามจิงๆเลย กลอนที่พี่แต่ง
13 พฤศจิกายน 2546 13:34 น. - comment id 181132
หล่อเนอะ ^^
13 พฤศจิกายน 2546 14:11 น. - comment id 181145
นี่น่ะหรือ..ที่ว่าแต่งไม่หวาน เจอน้ำตาล..คงได้เรียก..ว่าเป็นพี่ พูดมาได้..ว่าแต่งไป..ไม่หวานซักที มดเรียกพี่..คิดเอาเหอะ..ว่าเป็นไง @^_^@ ไปแระ.รีบๆๆ
13 พฤศจิกายน 2546 16:09 น. - comment id 181175
ให้แต่งกลอนเพราะเพราะแต่งไม่เป็น แต่งได้แค่ไม่เด่นเหมือนใครเขา แต่งก็แต่งได้แค่หญิงไร้เงา ที่แต่งกลอนหวานเศร้าได้เท่านั้นจริงจริง ***กลอนคุณแต่งได้สุดยอดเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ***
15 พฤศจิกายน 2546 10:23 น. - comment id 181759
หวานค่ะ