พักนี้ ไม่ค่อยดูแลตัวเองเลย และปกติ ก็มักจะก้าวข้ามขอบเขต ความรู้สึกของตัวเองอยู่เสมอ อ่านหนังสือมาก ๆ จนปวดตา คิดมาก ๆ จนปวดหัว แต่ทำไม ในเรื่องความรัก เวลาเราให้ไปมาก ๆ แล้ว มันกลับล้มเหลวเสมอ หรือว่า เราขาด "ความเข้มแข็ง" เคยมีคนบอกว่า "จงรักตัวเองให้มาก ๆกว่านี้ เพราะตัวเองนี่ล่ะที่จะอยู่กับเราไปจนตาย" คนเรานี่แปลกนะ รู้ทั้งรู้ว่าความพอดี ในจุดตรงกลาง คือความสามัญ ที่ไขว่คว้าไป แล้วมี อยู่ใกล้ ๆ แค่เอื้อม แต่ยังรั้น จะเดินเข้าไปเศร้า เฝ้าเรียกร้อง ไม่สิ้นสุด เอาล่ะ ! พักซักนิดดีกว่าไหม ม้านั่งยาวในสวนสาธารณะ ยังมีอีกหลายตัว เข้าไปทักทายมันหน่อย เข้าไป ฟัง มันเล่าเรื่อง ความฝันสีขาวของผู้คน เก็บแรงไว้ เพื่อวันพรุ่งนี้ เก็บแรงไว้ ต่อสู้ กับความไม่พอดีของชีวิต ตราบยังมีลมหายใจอยู่กับชีวิต... เฮ้อ..ไปเขียนไดอารี่ต่อดีกว่า ใครว่างๆ ก็ขอเชิญมาอ่านเล่นๆ ได้นะคะ
แพรวา 5 ต.ค. 2544 00:22 น. - ID 4128 
1227
0
0
5 ตุลาคม 2544 04:10 น. - comment id 13739
อืม........เห็นด้วยนะชอบ"จงรักตัวเอง......."นั่นจัง
6 ตุลาคม 2544 01:09 น. - comment id 13835
พยายามทำทุกอย่าง ให้ดีที่สุด ชีวิตจะได้มีรสชาตินะ อิ อิ
7 ตุลาคม 2544 00:28 น. - comment id 13903
"จงรักตัวเองให้มาก ๆกว่านี้ เพราะตัวเองนี่ล่ะที่จะอยู่กับเราไปจนตาย" ..มันคงจะตรงกับสำนวนที่ว่า "No one love us than our self" สินะ .. ดีใจที่นู๋ยังคิดถึงข้ความนี้อยู่..ดีใจจริง พักผ่อนบ้างล่ะ..ปล่อยวางบางอย่างลงบ้าง เผื่อจะทำให้ความรู้สึกดีขึ้นบ้
7 ตุลาคม 2544 09:26 น. - comment id 13924
รักตัวเองแล้ว อย่าลืมแบ่งความรักให้คนอื่นด้วยนะคะ
7 ตุลาคม 2544 20:39 น. - comment id 13948
เห็นด้วยจ๊ะ...//รักตัวเองก็ต้องอยู่ในขอบเขตเหมือนกันน๊าเดี๋ยวคนอื่นจะตาร้อนเพราะขาดความอบอุ่น...อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
