เธอสวยงามจริงหนาคิ้วก็โก่ง จมูกคางปากคอดูคมขำ หน้าตาน่ารักและใจดี เธอเป็นคนที่ใจฉันต้องการ แต่งกลอนให้เธอไปอ่านเล่น เธอหัวเราะทั้งคืนน้ำตาไหล กลอนที่ฉันแต่งให้เธออ่านวันนั้น มันเป็นกลอนที่ไม่สัมผัสเลย ................................................................ นึกถึงครั้งแรกที่แต่งกลอน แล้วนึกย้อนถึงที่แต่งในวันนี้ กลอนข้างบน...เค้าบ่นว่าไม่ดี ไม่ได้มีสัมผัสอย่างที่ควรเข้าใจ อ่านไปหัวเราะหัวแทบทิ่ม เหมือนคนปัญญานิ่มแต่งมาให้ เหมือนพ่อแม่มันไม่ใช่คนไทย แต่งมาได้ยังไงเหมือนพึมพำ อ่านยังไงก็ไม่คล้องจอง หัวเราะจนท้องแข็ง...เพราะขำ ไอ้ตอนเรียนครูสอนก็ไม่จำ กลอนดีดีก็กลับทำ...ไร้ราคา แต่....กลอนบทนั้น อาจมีค่ากว่ารางวัลล้ำค่า ถึงกวีซีไรท์ไม่ชายตา แต่อาจมีคุณค่ากว่าบทใด ตอนที่ฉัน...แต่งกลอนไม่เป็น ทุกอย่างที่ฉันเห็น...เป็นไปได้ ฉันจับเอาถ้อยคำวางตามใจ รวมๆแล้วแต่งได้มาเป็นกลอน ณ ตอนนี้...ฉันแต่งกลอนเป็น สัมผัสอันยากเย็นตามครูสอน ใช่...มันออกมาเป็นกลอน แต่ไม่อาจสะท้อนความในใจ ในถ้อยคำสวยหรูและดูดี มันขัดกับความรู้สึกที่ยากบอกได้ ฉันรักเวลานั้นสุดหัวใจ ในความเรียบง่าย....ไม่เป็นกลอน ------------------------------------------------------- ทุกคนคงมีก้าวแรกกันทั้งนั้นนะครับ ก็อยากให้เป็นกำลังใจในการแต่งกลอนด้วยครับ ผมปัญญาน้อย แต่ฝอยมากครับ
burst 10 พ.ย. 2546 17:01 น. - ID 41252 
564
4
0
10 พฤศจิกายน 2546 19:43 น. - comment id 180287
ฮ่าๆ..ของพี่ยังน้อยคับ บทแรกของผมยิ่งกว่านั้นอีก.. คิดแล้วฮา.อิอิ ^_^
10 พฤศจิกายน 2546 23:56 น. - comment id 180374
กลอนตอนแรกที่เริ่มแต่ง ไม่เคยแบ่งถูกวรรคจัดอักษร มีแต่คำที่เน้นเน้นเช่นอาวรณ์ และแน่นอนคำว่ารักมักจะมี ***จำได้ว่าผู้หญิงไร้เงาเขียนกลอนบทแรกไม่ได้เรื่องเหมือนกันค่ะ แต่ก็ดีใจที่เหมือนกับหลาย ๆ ท่านด้วย ฉะนั้นขอร่วมเป็นอีกหนึ่งคนที่เป็นกำลังใจให้น้องใหม่หัดแต่งทุกท่านค่ะ***
11 พฤศจิกายน 2546 02:10 น. - comment id 180419
อ่านะ ดีค่ะ
15 พฤศจิกายน 2546 10:31 น. - comment id 181766
กลอนของตะแหง่วก็ยิ่งกว่านี้อีกค่ะ อิ อิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
