วอนซะแล้ว
Rainsummer
พอได้ยินที่คนเขาพูดกัน อันตัวฉันอยากจะร้องให้แสบหู
อยากจะรู้ตัวการงานนี้อยากจะรู้ เดี๋ยวน่าดูรู้แน่แย่จริงจริง
มาปล่อยข่าวออกไปให้ใครรู้ คบฉันอยู่รักกันสนั่นไหว
เออนะคนเราช่างเอ่ยมาได้ นี่ไม่อายเทวดาหรือฟ้าดิน
ฉันงงแป๊ปนั่งแหงกอยู่กับที่ เอคราวนี้มีโมโหโทโสฉุน
บอกเอาไว้เลยนะว่าพ่อคุณ อย่าการุณมากไปมันไม่ดี
ทำอย่างนี้ได้ไงฉันเสียหาย อยากจะตายไร้ที่เผาศพเน่าเหรอ
พูดมาได้ไม่อายปากเลยนะเธอ อย่าเพ้อเจ้อมาวอนถอนคำไป
ขืนพูดอีกโดนแหกอกแยกแน่ รู้ไหมแม่เตรียมมาครบคราสรร
เอามีดหมอที่ยืมมาหรือว่าสั้น ไม่ต้องหันไปหาใครใช่แหละเธอ
วอนจริงจริงคนเรางี่เง่าหนอ คิดว่าขอรักแบบนี้ดีแล้วหรือ
ป่าวประกาศบอกใครไม่หารือ เห็นฉันถือมั้ยนี่ไม้ตีพริก
นั่งสงบอย่าหลิบหลุบหุบปากซะ ประเดี๋ยวจะเห็นดีนี่รู้ไหม
ปล่อยข่าวดังดังนี้ออกไป ขออภัยใครอย่าให้ฉันโกรธา
เล่นแบบนี้ฉันไม่มีอารมณ์ร่วม เดี๋ยวอัดน่วมร้องไปให้อายเขา
บอกเอาไว้แม้โลกนี้มีเพียงเรา อย่ามาเหมาว่าฉันจะรักเธอ
ฉันรักใครใจฉันเรื่องของฉัน รักเป็นหมันนั่นปะไรก็ใจฉัน
คนไม่รักอย่ามาทำให้รำคาญ ความสงสารอาจกลับกลายเป็นร้ายไป
คิดว่าฉันเป็นหนังสือจะเปิดอ่าน น่าสงสารแต่ขอบอกกรอกใส่หู
ยุ่งกับฉันอีกวันล่ะน่าดู จะหดหู่ทั้งชีวิตคิดใหม่เอย...