๏ ห่างนวลหวนนึกไห้..............โอ้อาลัยใจเปลี่ยวเหงา แรมร้างห่างพริ้งเพรา..............เฝ้าคำนึงถึงนวลปราง ฯ ๏ สายัณห์ศัลย์ยอกสัก...........เสียดายรักจักเมินหมาง ราวแสงแรงสูรย์จาง...............วางวาดฟ้าพร่าเลือนรงค์ ฯ ๏ รมควันอันธการ.................กรอมหมอกพานม่านฝุ่นผง เหมือนจิตคิดพะวง................สงสัยนวลจะรวนเร ฯ ๏ ลองถามยามลมผ่าว...........ลมรู้ร้าวข่าวหันเห เห็นนัยใครเขาเก..................เล่ห์ลวงฤๅถือความมา ๚ ๏ ลมเฉยเลยฉิวลัด...............ประพาตพลัดอรรถกถา ถามใดไม่นำพา....................น่าสงสัยใจระแวง ฯ ๏ กายไกลไม่ไกล่ใกล้..........ใจไม่ไขว้ไว้ให้แฝง ไหวไปใกล้ใครแคลง.............แปลงใจได้ไร้ไยดี ฯ ๏ ดึกหนาวดาวหนึ่งร่วง...........ละลิ่วควงจากสรวงศรี เหมือนมิตรปลิดไมตรี............พี่เพียงดาวคราวร่วงราน ฯ ๏ ห่างนวลหวนนึกไห้.............เพลิงหวงไหม้ไฟร้าวผลาญ จากเรือนเหมือนไม่นาน..........การณ์ใช่แกล้งระแวงเอง ๚ะ๛ ๗ ตุลาคม ๒๕๔๖
วฤก 8 ต.ค. 2546 15:33 น. - ID 39957 
1086
7
0
8 ตุลาคม 2546 15:39 น. - comment id 173158
ขออภัย post ซ้ำ
8 ตุลาคม 2546 15:57 น. - comment id 173165
บทกลอนยังไพเราะเช่นเดิมค่ะ...หายไปนานนะคะ...ด้วยคิดถึง..จึ่งมาทักทายค่ะ..
8 ตุลาคม 2546 16:15 น. - comment id 173170
ยามไกลให้หวาดหวั่น อกสะท้านสะท้อนไหว กลัวนางจะหมางไป สัมพันธ์ใจจะหมายเมิน
8 ตุลาคม 2546 16:15 น. - comment id 173171
ฉันท์งาม .. โพสท์ซ้ำ ม๊ะเป็นไร ..
8 ตุลาคม 2546 16:17 น. - comment id 173172
ขอบคุณครับคุณ ราชิกา ช่วงนี้เริ่มว่างแล้ว เพราะเด็ก ๆ ปิดเทอมครับ
8 ตุลาคม 2546 16:22 น. - comment id 173173
โห ..น้าสิบเนี่ย เอาอีกแล้วนะ มาเบียดโค้งสุดท้าย เด๋วเหอะ ฟ้องหมอแน๊ต
8 ตุลาคม 2546 16:22 น. - comment id 173174
อ่า .... ไม่ทันเห็น ขอบคุณผีขี้เมา (วันหลังจะชวนไปดื่มด้วยกัน) กับหลานลิง ที่ได้แสดงความเห็นไว้ครับ
8 ตุลาคม 2546 16:48 น. - comment id 173181
กายไกลไม่ไกล่ใกล้..........ใจไม่ไขว้ไว้ให้แฝง ไหวไปใกล้ใครแคลง.............แปลงใจได้ไร้ไยดี อ่านแล้วนึกถึงเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศที่แต่งกาพย์กล ไว้ว่า ดูงูสู่รูหนู.........หนูสุดสู้ขู่ฟูฟู (อะไรประมาณนี้)
8 ตุลาคม 2546 19:12 น. - comment id 173211
แปะๆๆ แผะๆๆๆ
9 ตุลาคม 2546 06:57 น. - comment id 173299
ยามดึกดื่นคืนหนาวคงร้าวนัก พะวงรักจักเปลี่ยนเวียนแปรผัน มองสิ่งใดในราตรีไม่มีพลัน เหมือนเธอนั้นหันห่างทิ้งร้างลา เห็นจันทร์เด่นเป็นใจให้เมฆซ่อน นึกเธอรอนแรมไกลให้ฉันหา ครั้นดาวดับลับไปในสายตา ฉันผวาคว้าไว้กลับไม่เจอ
10 ตุลาคม 2546 00:46 น. - comment id 173427
ความระแวงจึงทำให้ใจต้องเศร้า ความระแวงทำให้เราต้องมีปัญหา ความระแวงทำให้รักหนักอุรา ความระแวงคือปัญหาตัวสำคัญ ***เป็นกลอนที่ไพเราะมากเลยค่ะ และเห็นด้วยนะค่ะ ความระแวงเป็นบ่อเกิดของปัญหาทั้งปวงเลยค่ะ***
11 ตุลาคม 2546 01:35 น. - comment id 173635
หน้าส่วนตัว
...นวลปรางคนางนงค์ ......สิพะวงสิปลงใจ
...หวั่นหวามคละขามใกล้.....สิปรางใจสิไคลคลา
...หวั่นครื้นระรื่นเรื่อย.....สิจะเลื้อยเปลือยชายตา
...หลงเล่ห์สิเน่ห์นา......จึ่งไคลคลาหานางนงค์
แวะมาทักทายครั้งแรก และจะเป็นกำลังใจเรื่อยไป ให้ วฤก นิพนธ์กลกานท์อันไพเราะให้เราได้อ่านนะครับ
12 ตุลาคม 2546 19:33 น. - comment id 173960
เพิ่งกลับมาโพสท์ใหม่ได้ ขอขอบคุณ ตะเอ๋า ... ไม่ได้โต้โคลงกันนานแล้วนะครับ ลูกเป็นขี้เหร่ นกตะวัน ผู้หญิงไร้เงา และหมึกมรกต มากครับ ที่มาให้ความเห็นไว้
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
