เด็กเส้นไว้เซ่นเจ้า ผลสำรวจตรวจสอบเมื่อตอบกลับ คุณค่ายับนับเนื่องทุกเรื่องเผย ว่าล้าหลังรั้งโหล่พิโธ่เอย ฟังเฉลยเลยครวญให้ป่วนใจ วิเคราะห์เหตุเภทภัยไทยทั้งสิ้น ทั่วธรณินลิ้นมีวาทีไหล คอยเลี่ยงกฎลดเกณฑ์ให้เอนไป คอยสรรใยใฝ่ขอดทอดคารม พูดตะล่อมล้อมหวานประการกอปร คอยแต่งตอบนอบเกลื่อนทุกเถื่อนถม ไม่ขุดหาสาเหตุกลบเลศจม คอยหมักหมมสมสุมแต่มุมงาม โอ้..เกรงใจใหญ่ยิ่งมาสิงสู่ พรรคพวกกันหันกรูไม่รู้ขาม คอยกลับเรื่องเขื่องข่มให้สมตาม ทุกถ้อยลามหามหรรษ์ช่วยกันฮา อุปถัมภ์ค้ำชูเอ็นดูพ้อง อย่าได้ต้องข้องขัดสัมผัสหนา จะออกแรงแข่งชัยไฉนนา เดี๋ยวตัวข้าพาลัดช่วยจัดการ ทุกวงการบานเล่นด้วยเส้นสาย ก็โง่งายกรายตัวคอยกลั้วขาน ที่สามารถอาจชวดแถมปวดมาน เส้นใหญ่ขานคอยบอกให้ชอกตรึง สู่สากลอลวนอลหม่าน เขาสะอ้านผ่านเกณฑ์ไม่เอนขึง ไม่สับปลับสกปรกให้รกรึง คอยแต่พึ่งถึงผู้ใหญ่ให้ไขลาน พรรคพวกกันหมั่นยกคอยปกป้อง ลูบหลังท้องน้องพี่วจีหวาน ก็สุมหัวรัวตั้งอยู่ยังกาล ห่อนโผล่หน้าพาปราณมาพานชน จึงคับแคบคุคิดด้วยฤทธิ์ครอบ หูตายอบนอบความปณามผล สมองน้อยพลอยห่วงจะล่วงลน จะขุ่นข้นพ้นหวังมายั้งญาณ ส่องน้ำหน้าพาน้ำมนต์มาพ่นหวือ ให้ครางฮืออื้อดังทั้งสถาน ก่อนแข่งขันจุดธูปไว้ลูบฌาณ ฝึกตัวมารสันดานเอ๋ยไม่เคยจำ พ่อแม่เอ็งกระเตงคอไปขอช่วย ก็อย่าฉวยอย่าชักมาหักย่ำ อันกฎเกณฑ์เบนเบี่ยงให้เลี่ยงทำ ปฏิเสธเลสนำให้ล้ำชรา อธิบายว่าขายหน้า..ป๋ารู้ไหม ทำจัญไรให้อัปรีย์กาลีหา คอยเอาเปรียบเหยียบกฏทุกบทพา เสนอหน้าพาลูกคอยผูกทราม รู้จักอายขายหน้าอย่าอวดเบ่ง อย่าเขย่งเกร็งคอทำป้อข้าม ชิงโอกาสชาติพรรณจะบั่นงาม พยายามห้ามกันอาจสรรค์ทรง สมองทึบจะตฤปหวานดาลไฉน แคว้นไผทฤๅวิวัฒน์ชัดประสงค์ ปล่อยคนเก่งเล็งกวาดวาทจำนง อยู่ท้ายปลงลงเปลอย่าเร่ราน
11 เมษายน 2546 15:35 น. - comment id 125454
ว้าว เก่งจังเลย เก่งมากเลยค่ะพี่โทโส ยาวยืดอย่างนี้แต่งกี่ปีคะ......อิอิ = { @^_________________^@ } =
11 เมษายน 2546 16:12 น. - comment id 125468
:)
11 เมษายน 2546 16:18 น. - comment id 125471
แต่งเหรอ...ก็สักพักนึง..ฮิๆๆๆ.....สองสามยก.... เอ้า...เด็กๆ...ช่วยกันหยิ่งหน่อย....เอนสะท้าน....ไม่ติดก็อย่าคิดเส้นนา.....ด่าดักหน้าไว้แล้ว....ลงราม..เรียนเอกชนไป.....ไอ้พวกช้างเผือก-หมาเผือกนั่นก็เหมือนกัน....ยะโสซะหน่อย....เข้าไปแล้วร่อแร่...อายเขา....ปิดหรือเปิดก็มหาประลัยเหมือนกัน.....พอหากินได้แหละน่า.....ถ้าไม่เลือกงานกันนัก การสอบเป็นวิธีที่เลวน้อยที่สุดสำหรับที่นั่งอันจำกัด....ไม่พอคนเรียน.... เพราะฉะนั้นแข่งกันแฟร์ๆ....แพ้ก็ยอมรับซะ....อย่าต้องให้อาป๋า...อาม้า...อาลา...อาแพะ....ต้องใช้กำลังภายในดันก้นให้เลย....โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วช่วยตัวเองดีกว่านะ....นี่ไม่ได้ว่าใครนะ....บ่นเฉยๆ.....ฮิๆๆๆๆๆๆ
11 เมษายน 2546 16:36 น. - comment id 125473
เก่งจังครับ
11 เมษายน 2546 17:46 น. - comment id 125513
นับถือๆๆๆๆ ลูกเป็ดไม่เคยแต่งยาวขนาดนี้เลยนะเนี่ย ทำได้ไงคะ สุดยอดๆๆๆ
17 เมษายน 2546 15:59 น. - comment id 127417
โอเย่