ม่านหมอกขาวพราวฟ้าหล่นมาสู่ พร่างพรมหมู่พฤกษายามหน้าหนาว เกาะกลุ่มกอดยอดหญ้าพาเพริศพราว ต้องแดดราวรุ้งเพชรก่องเก็จกาญจน์ ยะเยือกหนาวราวอยู่ตู้เย็นใหญ่ ต้องผิงแดดผิงไฟไกลถิ่นฐาน ทั้งเด็กเล็กผู้ใหญ่ไม่เบิกบาน ทั้งกันดาร ทั้งหนาวมาก ทั้งยากจน มิเคยตั้งหวังให้ผู้ใดช่วย อยู่หรือม้วยรับได้ไม่พร่ำบ่น คงวิถีชีวันบรรพชน รู้อดทน ทนอด ตราบหมดลม แล้ววันหนึ่งมีผู้มาสู่ถิ่น มอบของกินของใช้ให้ผ้าห่ม รับเสื้อผ้า เก่าเก่า เฝ้าชื่นชม แสนนิยมผู้มีจิตคิดเมตตา ณ ในเมืองเรืองรุ่งจรุงเกียรติ์ เกิดเสนียดจังไรไม่อายหน้า ของที่ได้บริจาคมากนานา มีบ้างคว้าไว้ใช้ ล้วนใหม่งาม เหลือเสื้อผ้า เก่าเก่า เอาไปแจก ท่าออกแขกชวนชนเทิดล้นหลาม ทำอย่างนี้เราก็ขอประนาม ท่านสิ้นความเป็นคนไปจนตาย.
ไม้เก็ด 28 ธ.ค. 2545 22:27 น. - ID 27706 
1100
3
0
29 ธันวาคม 2545 01:25 น. - comment id 102456
เชื่อค่ะ เห็นออกบ่อยไป
29 ธันวาคม 2545 12:58 น. - comment id 102503
เชื่อเหมือนกันคับ
30 ธันวาคม 2545 08:52 น. - comment id 102584
เชื่อนะ
1 มกราคม 2546 01:13 น. - comment id 102789
มาชื่นชมบทกลอน และมาสวัสดีปีใหม่...ไม้เก็ด ด้วยนะคะ ดีใจที่ได้เห็นการกลับมาของ...ไม้เก็ดอีกครั้งค่ะ ขออวยพรให้ ไม้เก็ดมีความสุขมากๆนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
