อนาถหนอ...

..โทโส..

อนาถหนอ...
หวงหึงพลอยขึ้งจิต
สวาทฤทธิ์ประสิทธิ์สรรค์
เรื่องร้อยคอยผจัญ
จึงห้ำหั่นสะบั้นชนม์
หนุ่มเอยมาเผยชาติ
เคยองอาจพินาศผล
สาวเอยรักเคยยล
มาสับสนจนวายปราณ
ใดบิดจริตหนอ
มาเค้นคอพะนอผลาญ
ใดล่วงทะลวงมาน
จึงห้าวหาญมารานรอน
คุแค้นฤาแน่นอก
ดุจนรกมาจกสอน
เมตตาควรอาทร
ไยมาร้อนทอนชีพกัน
อุรามารดาเล่า
จะโศกเศร้าตรมเร้าขวัญ
อาฆาตประสาททัณฑ์
ชั่วชีวันมิหันเลือน
หมอศัลย์ฤาหมอฆาต
โอ้ประหลาดมาดเสมือน
หมอฆ่าคุณค่าเบือน
หมอช่วยเพื่อนมาเคลื่อนความ
อารมณ์ระทมป่วย
คุโชนช่วยด้วยมิจฉ์หาม
หวงของเมื่อต้องตาม
เติบใหญ่ทรามก็ลามตัว
สัมพันธ์อันไม่เหมาะ
ก็มาเลาะเฉาะหูหัว
อกเอ๋ยเลยระรัว
หญิงชายกลั้วคั่วกลกาม
รักเอยไยเลยร้อน
เคยออดอ้อนกลับค่อนหยาม
สมสุมประชุมความ
ก็ละลามไม่ขามควร
เสียนางก็ค้างจิต
วิปริตฤทธิ์หึงหวน
เสียหน้าอุรารวน
ก็ปั่นป่วนคร่ำครวญนัย
กระนี้ฤาชีวิต
ขอลิขิตให้ปลิดไป
สลัดรักให้หักใน
ก็ตักษัยในชีวา
สามหมอจะพอหรือ
เมื่อไรคือจะสี่ห้า
ชำแหละเนื้อแล้วเถือทา
หรือเผาคาซากรถไป
ศาสตร์ไหนใช้ชำนาญ
วิทยาทานแด่ชนไกล
ขอบคุณการุณให้
สาทิตไว้ในแผ่นดิน