หนึ่งชีวิตโอบประคองสองกระจาด ริมฟุตบาทข้างถนนคนขวักไขว่ ตะวันกร้าวแดดกล้าสาดแสงไกล แต่ตะวันในหัวใจไม่รู้เลย ยายขายข้าวเกรียบว่าวเฝ้าชะเง้อ มาซื้อยายหน่อยซิเออ! หลานหลานเอ๋ย ยายหาบคอนมาตั้งขายเหมือนอย่างเคย อย่าเฉยเมยแค่มองกันแล้วผ่านไป ยายไม่ว่าถ้าลองนิดถ้าชิมหน่อย กรอบอร่อยเชียวนะจะบอกให้ ถ้ากินแล้วขี้คร้านจะติดใจ กลับมาซื้อยายใหม่กันสักวัน พวกขนมนมเนยแบบฝรั่ง คงจะแพงหลายกะตังค์ใช่ไหมนั่น เท่ากับซื้อข้าวเกรียบยายได้หลายอัน เจ้าหลานขวัญมามะ! อย่ารอรี ยายมาตั้งกระจาดขายจนบ่ายคล้อย แสนละเหี่ยเพลียละห้อยอย่างเหลือที่ ขายได้ไม่กี่อันเลยวันนี้ คนกินเป็นและใจดีไยรี้กาย หรือว่ากินขนมยายมันไม่โก้ ไม่น่าอวดน่าโชว์คนทั้งหลาย ข้าวเกรียบว่าวมันโบราณมันน่าอาย มันจึงพ่ายเสียท่าขนมปัง
13 สิงหาคม 2544 12:43 น. - comment id 8444
นับเป็นภาพชีวิตที่มีให้เห็น คงมีเป็นประจำไปไม่เร้นหาย หากเรายังหลงใหลทั้งใจกาย ลืมและหน่ายขนมไทยไม่อินัง. สะท้อนภาพชีวิตได้ดีครับ อ่านแล้วหดหู่ใจ และสงสารข้าวเกรียบว่าว
13 สิงหาคม 2544 13:20 น. - comment id 8462
อ่านกี่รอบๆก็เพราะค่ะ...นึภาพออกเลยเพราะเคยซื้อขนมยายที่ขายตามฟุตบาทหน้ามหาลัยอ่ะค่ะ ยายเค้าคะยั้นคะยอขายตั้งแต่ตอนกำลังจะไปเรียนพอดีเลยไม่ได้ซื้อค่ะ แต่ใจยังนึกอยู่ว่าเดี๋ยวถ้าเรียนเสร็จจะกลับไปซื้อ เรียนสามชั่วโมงออกมายายยังอยู่ที่เดิมขนมก้อยังเหมือนเดิ
13 สิงหาคม 2544 15:33 น. - comment id 8469
ยายฮับเหมาหมดเยยฮับ(หากินยากแล้วครับเดี๋ยวนี้นะ)กลอนน่ารักมากครับ
14 สิงหาคม 2544 00:30 น. - comment id 8499
ไปขายแถวบ้านหนูสิมีคนกินเยอะแยะเลย
14 สิงหาคม 2544 00:50 น. - comment id 8500
กลอน5-6บทนี้ผมคุ้นๆอยู่มาก อาจจะเปลี่ยนตัวละครหรือฉากต่างกัน แต่ผมคุ้นๆว่าผมเคยอ่านแต่คนเขียนไม่ใช่ จันเพ็ญ จันทนาแน่นอน ผมกลับไปอ่านแหล่งที่มาคุณก็บอกว่า"ภาพขีวิต" แต่ถ้ามองถึงเนื้องานในข้อเขียนก็อีกแบบ สะเทือนใจในแง่มุมเก่าๆที่เราก็เป็นนักอยากเขียน
14 สิงหาคม 2544 05:33 น. - comment id 8528
ขอบคุณค่ะ คุณพนา กับทัศนคติที่น่าสนใจ คุณโคลอน...อ่านความคิดเห็นของคุณโคลอนแล้วก็ประทับใจเหมีวนกัลค่า เด็กชายคนแก่ดูดาว...จ่ายมาห้าบาทจ้า คุณคนบ้านไกล...แถวไหน จะบอกให้ยายไปขายจ้า 555 คุณนายโจ้...เรื่องความคุ้น อาจจะเป็นไปไ
14 สิงหาคม 2544 08:58 น. - comment id 8547
ขออุดหนุนซักถุงซิคะ.......เราเกลัยดขนมปังมากเลยอ่ะ(จริงๆ) แต่งได้เพราะมากค่ะ แต่ไม่ค่อยรู้เรื่องกลอนมากเท่าไหร่เลยไม่ออกความเห็นดีก่าง่ะ แหะๆ
14 สิงหาคม 2544 10:15 น. - comment id 8563
หายไปนาน ... กลับมาก็มีกลอนเพราะ ๆ แฝงแง่คิดให้ได้อ่านจุใจเลยครับ ... สะท้อนภาพชีวิตได้ชัดเจนมากเลยครับ
15 สิงหาคม 2544 03:04 น. - comment id 8622
ขอบคุณค่า คุณลีน ชมกันอย่างงี้ ปลื้มค่า ขอบคุณค่า คุณวฤก