กำพืดอีกา โอ้..อุบาทว์คงยับย้อนครอบราว ใจเอย ร้อยกระสันพันคาวจรดจ้อง กระพือถ่อยลอยหาวประจานชั่ว ใครเลี่ยงตาปิดต้อง..เบิ่งป้องมองเห็น ฯ เปิด..ประเด็นเล่นร้อน.สาธารณ์ หน้า..ร่อนสลอนจารจาบจ้วง กระชาก..เชือดเลือดพาลลอกชื่อ ตัว..ชั่วมัวมนห้วงสุดแล้วเยียวยา ฯ หมาย..หราเผยแผ่แล้ว.ตัวตน หัว..คลั่งประดังผล.สังเวชสิ้น กระชาก..ชาติพาดมนชนสวะ นาม..แรกแสบสาปลิ้นป่นปลิ้นวิญญาณ์ ฯ สนทนาพาล่วงล้ำ.มารดา กำพืดเอย สอนสั่งกระไรหนา.เช่นนี้ สันดานสู่วาจาสอนใหม่ ปากเปราะเหม็นปานลี้.หลบสิ้นวิญญูชน ฯ
..โทโส.. 14 ต.ค. 2545 11:19 น. - ID 24429 
1087
4
0
14 ตุลาคม 2545 12:06 น. - comment id 87472
^J^ ดีครับ แต่งได้อารมณ์ดี กระทู้ก็ชัดเจนดี
14 ตุลาคม 2545 12:21 น. - comment id 87476
ร้อย..ร่านผลาญเพื่อนพ้อง ......... รำคาญ กระสัน.. วุ่นจ้องแต่ราน .............. หักสิ้น พัน.. พอกแต่สันดาน .................. กำพืด ซ่อนกาย คาว.. พุ่งมุ่งเล่นลิ้น ..................... ชุกไว้ใครรู้อยู่ไฉน ฯ เอ้า..ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ..กิ..กิ..
14 ตุลาคม 2545 15:53 น. - comment id 87538
[๐^_^๐] ทังหมดแปลว่าอะไรครับ???
14 ตุลาคม 2545 17:31 น. - comment id 87613
กระพือด้วยคน กิกิ พืบพับ พืบพับ ^0^ ^0^
14 ตุลาคม 2545 17:33 น. - comment id 87615
กำพืด --- อ่ะอ่านผิด กำพืบ เอ่อ แป่วววว
14 ตุลาคม 2545 19:23 น. - comment id 87678
หน้าส่วนตัว
การแต่งร้อยกรองถ้อยคำเป็น โคลง ฉันท์
กาพย์ กลอน นอกจากเป็นประโยชน์แก่ตัวผู้แต่ง
เอง โดยอาการอันกล่าวมาแล้วนั้น ยังนับว่า
ผู้แต่ง ทำความพอใจให้แก่เพื่อนมนุษย์ได้อีก เป็นอันมาก ...
ตามความเห็นของข้าพเจ้ามีอยู่ว่า ผู้แต่ง
โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ควรจะคิดถึงผู้อ่าน มาก
กว่าตัวเอง คือควรเพ่งเล็งให้ผู้อ่าน เข้าใจ และฟัง
เพราะ มากกว่าที่จะอวดความเก่ง ของ ตนเอง
เพราะฉะนั้นข้าพเจ้า ขออนุญาตแนะนำ แก่ผู้ตั้งใจจะเป็นจินตกวี ให้ละเว้นของบางอย่าง ดัง
ต่อไปนี้คือ
๑) ควรละเว้นวิธีแต่งอุตริสบัดสบิ้ง
๒) ควรละเว้นวิธีแต่ง อุตริใช้คำ
ที่ไม่ใช่ภาษาไทย
๓) ควรละเว้นการ ใช้คำซึ่งใช้กันอยู่ในวง
แคบ ๆ
๔) ควรละเว้นเรื่องซึ่งไม่เป็นคติหรือ
ซึ่งเรื่องหยาบและโลน เพราะของ
เหล่านี้ทำให้เสื่อมเสียวิชาเปล่า ๆ
มื่อได้แสดงมาซึ่งข้อควรเว้นแล้ว ก็ควร
แสดง ข้อควรประพฤติต่อไป
๑) ก่อนที่จะจับแต่งอะไรต้องดูแบบ โคลง
ฉันท์ กาพย์กลอน เสียก่อนดูแบบให้เจนตา
เป็นดี
๒) ควนอ่านจินตกวีนิพนธ์ที่ท่านแต่งมาไว้แล้ว
อ่านจนเข้าใจ และได้จังหวะแม่นยำ
๓) เลือกหาเรื่องที่เป็นแก่นสาร
๔) ใช้สมองตรองดูเรื่องนั้นเสียก่อน จนความคิด
แตกแล้วคิดตั้งโครงขึ้นเป็นคำพูด โดยปกติ
ก่อน แล้วจึงแปลงไปเป็น โคลง ฉันท์ กาพย์
กลอน ตามอัธยาศัย
หนังสือนี้ข้าพเจ้าได้ตั้งใจแต่งให้แก่โรงเรียน
มหาดเล็กหลวง เพื่อบำรุงวิชากวีในโรงเรียนนั้น เพราะ
ฉะนั้นข้าพเจ้าขอให้หนังสือนี้ไว้เป็นกรรมสิทธิ์ แก่
โรงเรียนมหาดเล็กหลวงสืบไป เพื่อให้นักเรียนทั้ง
เก่าและใหม่จะได้มีสิ่งซึ่งเตือนใจ ให้รำลึกถึงข้าพเจ้า
ผู้มุ่งดีต่อเขาทั้งหลายนั้น ชั่วกาลนานฯ
พระปรมาภิไธย วชิราวุธ ปร.
(ตัดตอนจากหนังสือ การประพันธ์ ท๐๔๑ โดย
ศจ.ฐะปะนีย์ นาครทรรพ)
14 ตุลาคม 2545 22:40 น. - comment id 87783
ม่ายรุเรื่อง ิอิอิ
15 ตุลาคม 2545 00:00 น. - comment id 87865
แอบขโมยความรู้ดีกว่าครับ(แต่ไม่รู้จะได้เปล่าอะ ไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนเจ้าลมเลยครับ) อิอิอิอิ
15 ตุลาคม 2545 07:45 น. - comment id 87926
ขอบคุณท่าน *** ที่ได้..ชี้แนะมา...รับใส่เกล้าครับผม... พออ่าน..msn..ที่มีผู้ชายคอยใช้คำ...หยาบมากๆ..เที่ยวรังควาญ...ผู้หญิง.อดไม่ได้ที่จะแสดงนัยให้รู้กันบ้าง...ฮิๆ...จริงๆแล้วพยายามแยกสมอง....ส่วนสร้างสรรค์ไว้แต่งบทประพันธ์ดีๆแหละครับท่าน...อีกส่วนหนึ่งเอาไว้ให้สะใจกะความป่าเถื่อนของบางคน....แต่เมื่อติงกันแล้วก็คงต้องให้เกีรติกันแหละครับ....ขอบคุณอีกครั้งครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
