หลบหนีมาจากตรงนั้น..ที่ของเรา เดินผ่านความเหงา แล้วน้ำตามันแทบรื้น แต่ก็เจียมใจ..ว่าความรักที่หายไปไม่อาจเรียกคืน ปิดตาข่มก้อนสะอื้น กลืนหัวใจ พยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งและก้าวต่อ การหมุนกลับในสิ่งที่รอ ไม่มีทางเป็นไปได้ ยิ้มกับท้องฟ้า เผชิญหน้ากับโลกกว้างไกล อย่างน้อยฉันยังหายใจ... แม้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่..ถึงจะลืม
แพรวา 13 ส.ค. 2545 11:40 น. - ID 20444 
1645
5
0
13 สิงหาคม 2545 11:41 น. - comment id 66866
อืม ชอบแฮะ พี่ชอบวรรคแรกของ น้องนุ้ยนะ
13 สิงหาคม 2545 12:05 น. - comment id 66871
เหอเหอ แต่นุ้ยชอบวรรคสุดท้ายของพี่นันอ่ะ
13 สิงหาคม 2545 16:10 น. - comment id 66899
เหอ เหอ เก็ตชอบหมด เลย เพราะๆ
13 สิงหาคม 2545 18:49 น. - comment id 66913
เหอๆ เห็นด้วยกะน้องเก็ต
13 สิงหาคม 2545 20:01 น. - comment id 66927
ชอบอ่ะ.....
14 สิงหาคม 2545 01:16 น. - comment id 67032
ดีจังเลย บทนี้ชอบ.... เหงาๆ ดี มาให้กำลังใจจ้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
