♫ เหมือนคมมีด กรีดใจ ให้บอบช้ำ เหมือนหนามตำ ทำพิษ จิตขื่นขม เหมือนคมหอก ตอกอก ฟกระบม ต้องซานซม ตรมจิต คิดกลับนา ♫ โอ้เมืองหลวง ใยลวงหลอก กลอกกลิ้ง พูดไม่จริง ยิ่งสงสัย ให้กังขา ปากกับใจ ไม่ตรงกัน มันลวงตา ฉันจากนา มาอยู่กรุง มุ่งทำงาน ♫ โดยไม่รู้ สู้อุส่าห์ มุมานะ อุสาหะ พยายาม ไม่เกียจคร้าน หนักก็เอา เบาก็สู้ รู้การงาน ไม่สะท้าน งานเล็กใหญ่ ใฝ่ประจัญ ♫ แต่ไฉน ใยคนกรุง มุ่งกลับกลอก หรือว่า คนบ้านนอก นั้นน่าขัน ทำเหมือนเรา โง่เง่า เอาเปรียบกัน หรือสวรรค์ กลั่นแกล้งแจงบอกที
27 กรกฎาคม 2545 20:40 น. - comment id 63138
เนอะ อ้ายก็ว่าหยั่งงั้นแหล่ะ คนกุงเต๊บเด้อ ไว้ใจบ่ได๊เด้อ..
27 กรกฎาคม 2545 22:09 น. - comment id 63178
ใจคนก็วกวนอย่างนี้แหละ คนในกรุงเทพฯ ก็คือคนบ้านนอกนั่นแหละ พอมาอยู่นานเข้าก็แปรเปลี่ยนตามสภาพสิ่งแวดล้อม อย่าได้คิดมากเลย ที่ไหนมีคนมากก็วุ่นวายมาก ส่วนที่ ๆ ไม่วุ่นวายคือที่ ๆ เราอยู่คนเดียว เพราะฉะนั้นจงทำใจซะนะ.
27 กรกฎาคม 2545 22:19 น. - comment id 63181
ว่าเรนนน....บ้านนอก..ป่าวค่ะ..เนี้ย..! . แต่..จิงๆ...เรนก้อ...บ้านนอก..จิงดิ้.. เมืองกรุง....กะเรน.... .......เส้นขนาน.... .....................
27 กรกฎาคม 2545 23:18 น. - comment id 63211
อืม...น่านจิคะ
27 กรกฎาคม 2545 23:41 น. - comment id 63225
คนร้อยพ่อพันแม่ครับ บางทีคนที่หลอกกันก็คือคนบ้านนอกด้วยกันเองก็มี ต้องเรียนรู้และระมัดตัวเอง
28 กรกฎาคม 2545 01:00 น. - comment id 63267
เห็นด้วยค่ะ ภีม คนบ้านเดียวกัน หลอกกันเอง ยิ่งเจ็บใจ ค่ะ แต่ กลอนนี้ บุษ หมายถึง คนต่างจังหวัดที่มาถูก คนในเมืองหลอกค่ะ ขอบคุณ ภีม มากนะคะ ที่แวะ มาเติมกำลังใจ ให้ บุษ ค่ะ
28 กรกฎาคม 2545 02:11 น. - comment id 63286
แง่ววว.... พี่ตนต่างจังหวัดอะ.... ทำไงดีละ....