สงสารฉันใช่ไหม

cool-hearted


สงสารฉันใช่ไหม
ที่ฉันไม่มีใครให้ไปหา
เธอเลยดูแลฉันเรื่อยมา
เป็นเพราะว่าฉันไม่มีใคร
เธอไม่ได้รักฉัน
เธอไม่ได้มีสัมพันธ์ใจ
เพียงแค่ฉันเป็นคนหนึ่งที่เธอเคยให้
เลยเป็นความเคยชินที่ทิ้งไปไม่ได้เท่านั้น
ฉันเองก็กลัวการถูกทิ้ง
กลัวเธอชิงชังจนไหวสั่น
ต้องเก็บกดและอดกลั่น
ทำตัวเป็นวัชพืชพัวพันเธอ
จะต้องอยู่ในสภาพนี้อีกนานเท่าไร
หรือต้องเป็นคนที่ใครไม่ต้องการเสมอ
สงสารตัวเองที่ต้องกลายเป็นคนพร่ำเพ้อ
รอคอยเพียงเธอกลับมาเห็นใจ				
comments powered by Disqus
  • chen_cm

    21 มิถุนายน 2545 15:33 น. - comment id 56900

    เคยตกอยู่ในสภาพนี้เหมือนกันค่ะ ก็เลยพอที่จะเข้าใจอารมณ์และความรู้สึกในขณะนั้น  ยังงัยก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
  • นิติ

    21 มิถุนายน 2545 16:39 น. - comment id 56904

    บางทีรักแท้ก็เกิดจากความสงสารก็ได้นะ อิ อิ
  • ตฤณ

    21 มิถุนายน 2545 18:44 น. - comment id 56942

    ต่อกลอนกะพี่ปอนด์ค่ะที่
    http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=17051
  • mono

    21 มิถุนายน 2545 19:34 น. - comment id 56977

    แต่ก็ยังดีกว่า  ไม่มีค่า  ไม่มีความหมายอะไรในสายตาเค้าเลยนะจ้ะ ปอนด์
  • โคลอน

    21 มิถุนายน 2545 21:32 น. - comment id 57000

    (o^___^o)
  • ฝันหวาน

    21 มิถุนายน 2545 22:16 น. - comment id 57016

    ความสงสารอาจจะก่อตัวเป็นความรักก็ได้นะค่ะสู้สู้
  • ข้าวปล้อง

    21 มิถุนายน 2545 23:12 น. - comment id 57027

    ปอนด์ ทำไมถึงได้สับสนกับความรู้สึกของตัวเองอย่างนี้ล่ะ อ่านแล้วไม่สบายใจเลย เป็นห่วงนะ ยิ้มสิ ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มมันทั้งน้ำตานั่นหล่ะ แล้วก็ยอมรับความเป็นจริง เวลามันจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น ไม่ว่ามันจะใช้เวลาสักกี่ปี แต่เราก็เชื่อว่าปอนด์ทำได้
  • โยนก

    22 มิถุนายน 2545 08:26 น. - comment id 57077

    อย่างที่คุณข้าวปล้องบอก ยิ้มไว้เพื่อให้ใจไม่ยอมแพ้ แล้วเราจะไม่แพ้ เวลาอาจไม่ทำให้ลืม แต่เวลาคงช่วยให้ความเจ็บปวดเบาบางลง 
    
    เป็นกำลังใจให้คนเดินทางเส้นเดียวกันครับ
  • เปลวปลายเทียน

    22 มิถุนายน 2545 10:58 น. - comment id 57096

    จงภูมิใจที่มีใครเฝ้าดูแล
    อย่ายอมแพ้ต่อความคิดที่ใฝ่ฝัน
    จงอดกลั้นใจสู้อยู่ทุกวัน
    ความมุ่งมั่นคงได้สมอารมย์ตน
         แม้ความหวังจะเลือนลางเหมือนห่างจิต
    โปรดอย่าคิดอื่นใดให้สับสน
    แม้เจ็บนิดช้ำหน่อยไม่ได้ยล
    อยู่อย่างคนมีความหวัง....ก็ยังดี
    
  • คนมีฝัน

    22 มิถุนายน 2545 12:53 น. - comment id 57116

    ร้องไห้ทุกครั้งที่พี่อยากร้องไห้นะพี่ปอนด์...แต่ทุกครั้งหลังร้องไห้พี่ต้องยิ้มแล้วกลับมาเป็นคนเดิม
  • สาวน้อยช่างฝัน(เมย์)

    24 มิถุนายน 2545 11:39 น. - comment id 57365

    เมย์เห็นใจนะคะเพราะว่าเมย์ก็กำลังอยู่ในสภาพนี้เหมือนกันค่ะ
    เมย์ก็รู้สึกอย่างนี้เหมือนกันนะคะ
    แต่จะเป็นกำลังใจให้นะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน