หลายๆคนบอกว่า ความรักนั่นหนาทำให้คนตาบอดไม่สนใจฟังใครสั่งสอน ยอมแม้กระทั่งโกหกผู้มีพระคุณบิดามารดร ขอแค่เพียงได้อยู่ร่วมเรียงเคียงหมอนอย่างอื่นไม่สนใจ อยากบอกคนเหล่านั้นเหลือเกินว่า อันนั้นล่ะหนาเขาเรียกว่าความหลงใหล ไม่ใช่ความรักอย่างที่หลายๆคนเข้าใจ ความรักย่อมมีเหตุผลแห่งความถูกต้องกำหนดไว้แม้ไม่ตายตัว เคยคิดบ้างไหมว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา ตั้งแต่เกิดจนลืมตาใครเฝ้าเลี้ยงดูและสั่งสอนลองใช้หัว ใครคอยห่วงใยใครดูแลใครรักจริงอย่าเมามัว เราดีชั่วทำผิดพลาดใครอภัยให้โอกาสไม่จากลา แล้วถูกต้องแล้วเหรอที่จะเอาทั้งชีวิตทุ่มเทให้ใครคนหนึ่ง หากเขาดีจริงทำไมถึงทำให้เราเจ็บซ้ำซากแล้วทำไม่รู้สึกรู้สา คุ้มแล้วเหรอที่จะให้ทั้งหัวใจแลกกับความรัก..ที่มีแต่มายา ชีวิตมีหนึ่งชีวิตทำตัวเองให้มีค่าให้สมกับที่แม่สู้อุตส่าห์เบ่งมา.. ทำให้ท่านภูมิใจ......
14 มิถุนายน 2545 15:54 น. - comment id 55565
จริงจะเห็นด้วย ความรักนะ ไม่ใช่ความหลง คิดกันให้ดีดี
14 มิถุนายน 2545 18:47 น. - comment id 55593
เยี่ยมเลยจ้ะ น้องชล... คนที่กำลังอ่อนแอ อ่านแล้วได้สติเลยล่ะ
14 มิถุนายน 2545 21:04 น. - comment id 55610
ช่ายค่ะ เตือนสติดีจัง
15 มิถุนายน 2545 13:27 น. - comment id 55699
ฝันหวานคะ.. วันนี้ตั้งแต่เช้า..พี่ทะเลตามอ่านงานน้องทุกบทเลยค่ะ ที่ผ่านมา..แปลกใจจังที่ทำไมผ่านตาบทกวีที่แสนสวยงามโดนใจพี่ไปได้..เหมือนเขียนแทนใจพี่ยังไงยังงั้นเลยจ๊ะแทบทุกบท.. . รักและจะไม่ให้พลาดแล้วจ้าคนดี