ค่ำลงว่ายน้ำยามเย็น หยอกล้อกันเล่นริมฝั่ง กระโดดเหย็งๆเสียงดัง เคาะก้อนหินนั่งฮัมเพลง เสื้อยืดกางเกงตัวเก่า พวกเราตะโกนโหวงเหวง แม่น้ำโขงรอเราบรรเลง หวนนึกถึงตัวเองทุกครา วันนี้กลับมาที่เดิม ยืนตรงจุดเริ่มคอยท่า เคยเล่นน้ำแต่เดิมมา หวนระลึกหาทุกวันคืน o---(o^___^o)---o เล่าสู่กันฟังค่ะ
10 มิถุนายน 2545 15:20 น. - comment id 54934
นึกถึงภาพตนเอง เด็กๆ ได้เลย พี่ โคลอน อิ อิ
10 มิถุนายน 2545 15:25 น. - comment id 54936
กลอนน่ารักดีครับ
10 มิถุนายน 2545 17:04 น. - comment id 54960
แม่น้ำโขงใสเย็นเล่นน้ำ เหตุใดช่างทำหวั่นไหว เอ๊ะ! นี่มือขาวๆของใคร ไม่นะ!! ฉุดลงไปใต้บาดาล มันคือผีพรายตัวเขียว อย่าเล่นน้ำคนเดียวนะท่าน มันจะดึงลงไปตายด้วยกัน ผีพรายโขงนั้น...น่ากลัว กุ๊กกู๋.....หึหึหึ...น่ากัวมั้ย
10 มิถุนายน 2545 17:15 น. - comment id 54968
กึ๋ย...(>_
10 มิถุนายน 2545 17:16 น. - comment id 54970
แป่ว..........ตาหายไปข้างนึง แงๆ
10 มิถุนายน 2545 18:59 น. - comment id 55003
ทำให้อยากไปเล่นน้ำมั่งเลยอ่ะ โคลอน @^_^@
10 มิถุนายน 2545 21:56 น. - comment id 55043
ความรู้สึกเก่าเก่าที่ย้อนกลับมา ณะที่เดิม อืม คิดถึงตอนวัยเด็กเลยอ่ะ เล่นน้ำในคลอง สนุกดีตอนเด็กเด็ก
10 มิถุนายน 2545 23:33 น. - comment id 55068
ว่ายน้ำมะเปงหง่ะ
10 มิถุนายน 2545 23:55 น. - comment id 55074
อยากไปนั่งเคาะหินบ้างจัง อิอิ