วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๏ รักเปรียบประดุจอนิลบถ......................จรลดและเลี้ยวหนี ยอยั้งชะลออจระที -.................................รฆะไว้มิได้นาน ๏ ยามเริ่มประเดิมก็หฤหรร-...................ษะอนันต์เกษมศานต์ ยามสร่างก็สิ้นสุญตการ...........................บ่มิเหลือมิหลงรอย ๏ ควรฤๅจะถือสรณะไว้...........................รติให้มิเหือดถอย ถึงสูงก็แสนวิริยะคอย..............................มิละคลายฤทัยคลอน ๏ ยามชังก็เช่นอุณหเร้า..........................ประทุเผามิผ่อนถอน เออนี่ไฉนนะบ่มิรอน...............................มิระย่อมิยำเยง ๏ ยอมยอบและน้อมมนะจะทน................ปะทะป่นและข่มเหง ยอมเจ็บมิรู้รุทรเกรง..............................รติฆาตมิหวาดฤๅ ๚ ๛
19 พฤษภาคม 2545 23:24 น. - comment id 50608
วาว วาว สูงส่งขึ้น ทุกวัน
20 พฤษภาคม 2545 00:29 น. - comment id 50611
ขอบคุณม้าก้านกล้วยมากครับ ที่แวะมาเยี่ยม อ่า ...กะลังเคาะสนิมอยู่ ไม่ได้เขียนฉันท์ นาน ... ชักจะลืม ๆ ไปแล้วครับ
20 พฤษภาคม 2545 00:58 น. - comment id 50614
ขอท่องก่อนนอนคืนนี้นะคะ ไว้สอนใจจำค่ะ ด้วยรักและชื่นชมเสมอมา
20 พฤษภาคม 2545 11:17 น. - comment id 50638
^__^
20 พฤษภาคม 2545 15:10 น. - comment id 50695
(o^___^o)/
21 พฤษภาคม 2545 01:24 น. - comment id 50775
^-^ ด้วย
20 มิถุนายน 2545 14:41 น. - comment id 56668
อ่านแล้วอุ่นจังค่ะพี่วฤก