จำไม "Colon" ...^O^ ตอน กำเนิด Colon

KIRATI

จะกล่าวกลอน ย้อนไป ในเชียงแสน
เกิดแร้นแค้น ข้าวปลา ทั้งอาหาร    
เข้ายุคยาก หมากแพง แล้งกันดาร
ประชาพาล อดยาก อย่างมากมาย

อาทิตย์แผด แดดจัด ลมพัดแผ่ว
ประมงแกร่ว เรือจอด ตลอดสาย
ชลประทาน พาลแห้ง ทุกแก่งกราย
อาเพศหน่าย ผิดล้น ทนกันดาร

ร้อนถึงอาสน์ ราชสรวง แห่งปวงฟ้า
ส่องแว่นหา เห็นเหตุ อาเพศผลาญ
จึงทรงตรึก นึกตรอง มองนงคราญ
ใครทำงาน...ดีดู...ไปกู้ดิน

บัดนั้น...พรหมท่านตรัส ดำรัสว่า
มีเพียง“ฝน” คนกล้า ที่บ้าบิ่น
“จงติดร่ม ชูชีพ...แล้วรีบบิน
แหวกเมฆินทร์...ตัดชั้น สวรรค์ไป”

สิ้นเสียงย้ำ คำสั่ง...ฟังไม่หมด
พรหมบอกบท...ให้เกร็ง จุดเล็งไว้
ฝนแหวกฟ้า คว้าดาว แบบยาวไป
ไม่เข้าใจ...คำสั่ง ที่ฟังมา

เหาะเล็งโค...โตโหนก ตรงโคกหนึ่ง (วัวโหนกโตๆ ยืนอยู่บนโคก) ฮ่าๆๆ อิอิ ^^”
ร่างฝนจึง...เปลี่ยนเป็น เช่น“โค”ว่า
ชาวบ้านมอง จ้องเห็น เต็มสองตา
จึงต่างพา เพรียกกัน (เจ้ยยยย )นั่น“โค-ร่อน” 
ร่อนลงมาจากท้องฟ้าเบยย อิอิ อ่ะหิ้ววววว งึ๊กๆ ^^”


ชื่อโคแต่โตเปงลิง อิอิ ^^"

>>> ขอบพระคุณภาพในเน็ตอีกแว้ว ขอรับ ^_^