แรงบันดาลใจมันคือสิ่งใดหนอ รอแล้วรอไม่เห็นพบอยู่หนไหน สอดสายตาทอดยาวไปแสนไกล มีแต่ใบไม้ไหวกลางสายลม หัวว่างเปล่าเคาะดังเสียงก๊องแก๊ง ถ้อยอักษรแลทื่อแข็งน่าขื่นขม อยากแต่งกลอนอันไพเราะให้ดูชม นิ้วม้วนผมเคาะดินสอตาเหม่อคอย กระดาษว่างมีแต่จุดคาร์บอนแท่ง เป็นแห่งแห่งประกายคิดดูเสื่อมถอย หัวด้านศิลป์จากรอยหยักเริ่มไร้รอย ถอนใจเฮือกเฮือกเฮือกพลอยเหนื่อยใจจัง นี่นี่คุณ! โปรดช่วยจุดประกายฝัน ปลดหัวใจให้หลุดพลันจากคุกขัง ให้ความคิดไหลลื่นดังเขื่อนพัง เพื่อรังสรรค์งานสร้างสรรค์ให้ชื่นใจ Monday 6.07 p.m., February 18, 2013
ศิวสิโรมณิ 18 ก.พ. 2556 19:06 น. - ID 146652 
4498
6
0
19 กุมภาพันธ์ 2556 13:43 น. - comment id 1255485
หากไร้แรงดลบันดาล คิดอ่านงานรัดขัดเขิน ลองปลดปล่อยใจให้เพลิน ตัวตนดำเนินสบายสบาย อดีตปัจจุบันอนาคต ต่างบทต่างตอนย้อนขยาย ประสาทรู้เห็น เป็น-ตาย ใจกายเราเองบันดาล......
19 กุมภาพันธ์ 2556 13:57 น. - comment id 1255495
มาส่งประกายฝัน ให้ขอรับ
19 กุมภาพันธ์ 2556 14:59 น. - comment id 1255500
หายใจเข้าทางปากลึกๆ เป่าออกทางปากช้าๆ ทำสักสองสามครั้ง สมองจะปลอดโปร่งขึ้น...และที่ขาดไม่ได้มองตาปักษาสวรรค์เข้าไว้ อิอิ...มาเป็นกำลังใจจ้า..
19 กุมภาพันธ์ 2556 15:28 น. - comment id 1255504
ถึงคุณ ดาว ข้าขอบคุณขอบคุณค่าาาาา~
ถึงคุณ กิ่งโศก ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
20 กุมภาพันธ์ 2556 07:58 น. - comment id 1255543
กำลังตามหาอยู่ค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2556 18:59 น. - comment id 1255611
บันดาลใจ อยู่ที่...จับปากกาแล้วเขียนไป หากไม่จับ...ย่อมไม่มีน้ำหมึกในกระดาษ สู้ๆๆ ต่อไป นะ นารูโต๊ะ สักวันนายจะเป็น โฮคาเงะ อ่ะนะ..
21 กุมภาพันธ์ 2556 18:57 น. - comment id 1255679
คุณเพียงพลิ้ว หวังว่าพวกเราจะหาเจอนะคะ 5555
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
