สิ่งที่อยู่ภายในดวงใจนี้ จะยังมีใครซึ้งถึงความหมาย มันหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวกาย ทิ้งไว้เพียงเปล่าดายในสายลม ยังคงมีหัวใจอาลัยอยู่ เธอจะรู้บ้างไหมใครขื่นขม? เพียงแค่รอยแปร่งปร่าแห่งอารมณ์ ยังระบมซมเศร้าอยู่เท่านาน หยาดน้ำตาไหลพร่างอย่างมิหยุด เกินยื้อยุดอาวรณ์ความอ่อนหวาน สิ่งที่เหลือคือฝันเมื่อวันวาน เป็นตำนานให้เขาเล่าขานกัน จำทนอยู่ต่อไปอย่างไร้รัก จำต้องหักอาลัยไปจากขวัญ เมื่อเยื่อใยไม่เหลือเพื่อผูกพัน ค่าของมันเหือดหายสลายเลือน เหมือนชีพแยกแตกลงเป็นผงป่น หัวใจคนแพ้พ่ายคล้ายถูกเฉือน มันเจ็บปวดรวดร้าวถึงดาวเดือน สั่นสะเทือน...ถึงภพโน้น...ที่โพ้นไกล เราจากกันด้วยดีนะที่รัก โปรดตระหนักความจริงสิ่งที่ไข เมื่อเราต่างจางจืดชืดน้ำใจ ทำอย่างไร...ก็ไม่เป็น...เหมือนเช่นเดิม
17 มีนาคม 2555 09:25 น. - comment id 1225538
พลิ้ว พลิ้ว ใบไม้ไหว พร้อมบทร่ายในหน้านี้.. อิอิ
17 มีนาคม 2555 12:54 น. - comment id 1225551
............. คุณแบม วูบไหวในความรู้สึก สำนึกร้าวรอนอ่อนไหว ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เหลือรอยอาลัยให้จำ ...................
17 มีนาคม 2555 13:03 น. - comment id 1225552
................ คุณอ้อย ที่หล่นหายในกาลเวลา เพิ่มคุณเพิ่มค่าเพื่อตัวเรา ไพเราะและความหมายดีจังจ้ะ เมื่อทุกสิ่งลางเลือนไม่เหมือนก่อน ไม่อาจย้อนเวลาคืนมาได้ วันและคืนหมุนผ่านกาลเปลี่ยนไป แต่มิอาจตัดใจไปจากกัน ................
17 มีนาคม 2555 13:31 น. - comment id 1225553
............ คุณบูม... ไม่ยกโทษให้นะจ๊ะ เพียงได้ฟังถ้อยคำย้ำว่ารัก ก็เกรงจักลวงให้หัวใจเผลอ เกรงชอกช้ำร่ำไห้ใฝ่ละเมอ ไม่พบเจอคนที่มีน้ำใจ เกรงต้องกลืนขื่นขมตรมทุกข์หนัก เหมือนจมปลักกับวันอันหม่นไหม้ เธอย้อนมาทวงถามถึงความนัย เชื่ออย่างไรร้อยพันคำบรรยาย จะพร่ำพูดอย่างไรไม่ฟังดอก เกรงย้อนยอกหลอกให้ใจสลาย เสียเวลาที่จะอธิบาย สาธยายทำไมคนใจดำ ...............
17 มีนาคม 2555 13:47 น. - comment id 1225554
........... คุณพจนา/หนังสือ ชีวิตคนแปรเปลี่ยนหมุนเวียนผ่าน พบร้าวราน หวาน,ขม ตรมไฉน ทั้งโชคดีโชคร้ายกรายผ่านไป จะอย่างไร...นั่นหรือ...คือชีวิต ................
17 มีนาคม 2555 14:04 น. - comment id 1225555
.............. หวัดดีจ้ะคุณคอนฯ ไม่เหมือนเดิม...เพิ่มคุณค่า...กว่าที่คิด ไม่เหมือนจิตขื่นขมตรมจนหมอง ไม่เหมือนใจใฝ่หาน้ำตานอง ไม่เหมือนหมายหม่นหมองครองฤดี .....................
16 มีนาคม 2555 17:36 น. - comment id 1225573
............... น้องก้าวฯ หากความหวังสดใสเหมือนไม้ดอก ละอองหมอกโลมรื่นชื่นไฉน พอเปลวแดดแผดเผาร้าวทรวงใน กลีบดอกไม้เฉาเหี่ยวใครเหลียวมอง ..................
16 มีนาคม 2555 09:57 น. - comment id 1225712
ไม่เหมือนเดิม..แต่หากมันดีขึ้นก็ดีเนาะ บทกลอนพลิ้วไหวมากมาย สุขอย่าได้สร่าง
15 มีนาคม 2555 15:45 น. - comment id 1227714
สิ่งที่อยู่ภายในดวงใจนี้ มันทับถมทุกข์ทวีเป็นที่ตั้ง ไม่เหมือนเดิมครั้งก่อนเมื่อย้อนยัง- มีความหวังงดงามเหมือนดอกไม้ พี่ดิน ไพเราะค่ะ
15 มีนาคม 2555 16:43 น. - comment id 1227717
มองดูทุกอย่างให้เป็นปกตินะคะคนดี วูบ ไหว ในความรู้สึก ให้มันผ่านมา แล้วก็ผ่านไป
15 มีนาคม 2555 22:32 น. - comment id 1227725
กลอนเพราะมากคุณดิน ไม่เหมือนเดิม เพราะเพิ่มคุณค่า ที่หล่นหายในกาลเวลา เพิ่มคุณเพิ่มค่าเพื่อตัวเรา สู้ ๆ นะคะ
16 มีนาคม 2555 00:26 น. - comment id 1227726
ถ้าย้อนขอ.ล้อมรัก.สลักขวัญ เอาชีวัน.หวั่นไหว.แนบไปเสริม กลัวเธอโกรธ.แกล้งช้ำ.ว่าซ้ำเติม เหมือนดั่งเจิม.อารมณ์.ระทมทรวง หวังจะปลอบ.ตอบค่า.คำว่า"รัก" กลัวชะนัก.ติดหลัง.ครั้งยังหวง ฉันทอดทิ้ง.เธอช้ำ.ด้วยคำลวง กลับมาทวง.ความรู้สึก.ก็นึกอาย ความพลาดพลั้ง.ครั้งก่อน.ทำย้อนยอก คนนอกคอก.มาพันตู.รู้เมื่อสาย แม้นว่าเธอ.ให้สิทธิ์.อธิบาย สาธยาย.หมายสมัคร."ขอ.รัก.เธอ" ......................................
16 มีนาคม 2555 09:37 น. - comment id 1227732
ชีวิตไม่โชคร้ายไปเสียทุกเรื่อง มีอีกมากที่โชคร้ายมากกว่าเรา อรุณสวัสดิ์ครับ
17 มีนาคม 2555 14:20 น. - comment id 1227734
.......... คุณศรีสมภพ พลิ้วพลิ้วไหวไกวอ่อนสะท้อนจิต ครุ่นครุ่นคิดครางครวญชวนใจเหงา มองมองเห็นแมกไม้กวัดแกว่งเบา ร่ายร่ายเร้าไหวอ่อนสะท้อนจินต์ ..............
19 มีนาคม 2555 04:45 น. - comment id 1227773
พี่ดิน... แซมค่ะ
19 มีนาคม 2555 12:34 น. - comment id 1227782
ดีจร้า คุงพี่ดิน... แจม...จร้า (คู่แข่งจีจ้า) อิอิ ฉันเดิน ทอดน่อง จากตรงนั้น ไม่มองไม่หัน กลับไปเห็น ทิ้งไว้ ร่องรอย ร้อยประเด็น ดีร้าย ตายเป็น ไม่เห็นใคร ทิ้งคน ทิ้งใคร ทิ้งใจแล้ว ขีดเส้น เป็นแนว เป็นแถวไว้ จากนี้ จะขอ เดินมุ่งไป หอบใจ หิ้วจำ ออกย่ำเดิน หนทางยังอีก ไกล๊ ไกล พี่ดิน...
19 มีนาคม 2555 17:59 น. - comment id 1227808
......... หวัดดีจ้าแซม สบายดีนะ
19 มีนาคม 2555 18:15 น. - comment id 1227810
........... คุณกีร์ กลอนเจ็ดหรือจ๊ะ ดุ่มดุ่ม เดินไป อย่างไร้ทิศ ไร้สิทธิ์ เสรี ที่เคยหวัง ทุกข์เอย ทุกข์สุม รุมประดัง เจียนคลั่ง ดั่งว่า จะบ้าตาย กลัดกลุ้ม รุมร้อน สะท้อนจิต ครุ่นคิด ครวญคร่ำ ร่ำใจหาย ปวดเจ็บ เหน็บซ้ำ กระหน่ำกาย เลวร้าย กว่านี้ ไม่มีแล้ว ..............
19 มีนาคม 2555 23:32 น. - comment id 1227832
สวัสดีค่ะ ช่างบังเอิญจริงๆว่าเคยแต่งกลอนบทหนึ่งที่ชื่อว่า "ถึงอย่างไรก็ไม่เหมือนเดิม" ไว้ น่าจะเข้ากับกลอนบทนี้นะคะ ลองดูนะคะ วันนี้ใยหวล มาทวนกลับ จะให้รับขวัญคืน ดั่งเดิมไหม ตอบตัวเองร้อยครั้ง ทั้งหัวใจ ถึงอย่างไร อย่างไร ก็ไม่เหมือนเดิม ขอบคุณที่แวะไปคอมเม้นท์บทกลอนนะคะ ช่วงนี้แต่งกลอนไม่ค่อยออกเลยค่ะ ส่วนกลอนคุณดินยังไพเราะเหมือนเดิม
20 มีนาคม 2555 13:03 น. - comment id 1227858
............. ความรู้สึกเดิมเดิมมาเติมต่อ ยังจะพอแบ่งปันกันได้ไหม ถามตัวเองร้อยครั้งอย่างตั้งใจ พร้อมก้าวเดินจากไปให้ไกลกัน ................
20 มีนาคม 2555 13:05 น. - comment id 1227861
........... มือไวไปหน่อย ข้อความที่ 20 ให้คุณ Forevermore จ้ะ หายไปนานเลย สบายดีนะ .................
20 มีนาคม 2555 19:39 น. - comment id 1227885
ความรู้สึกเิดิมเดิมอยากเติมต่อ น้ำตาคลอทุกครั้งยังคิดถึง ภาพความหลังฝังในห้วงคนึง ระลึกถึงคืนวันนั้นไม่ลืม ---------สบายดีค่ะ วันนี้พอจะแต่งกลอนออก เลยมาเติมต่อให้อีกบทนะคะ ไม่รู้จะถูกใจรึเปล่า ว่างๆลองมาต่อกลอนกันดีมั๊ยคะ จะได้ถือโอกาสฝึกฝนด้วย หากไม่ดียังไงช่วยชี้แนะด้วยนะคะ -------