ปลัดขิก

สุนทรวิทย์

ฉันมี  ปลัดขิก  รุ่นกิ๊กหลง
			เป็นรูปทรง  องคชาติ  ขนาดใหญ่
			อนุภาพ  ศักดิ์สิทธิ์  ติดตัวใคร
    คนหลงใหล  ได้ปลื้ม  มิลืมตา
			
        	เป็นของทวด  โบราณ  เก่านานเนิ่น
   ยากสรรเสริญ  จาระไน  ได้สมค่า
   ยิ่งมิอาจ  ประเมิน  เทียบเงินตรา
			มีราคา  ล้นเหลือ  เหนือเพชรทอง
				
         ดุ้นนี้เคย  ช่วยให้  ได้เมียสวย
			รวมอาหมวย  น่าหยิก  กิ๊กอีกสอง
			สาวข้างบ้าน  โสภี  สามพี่น้อง
			ยอมอุ้มท้อง  พร้อมเพรียง  มิเกี่ยงงอน
				
           ขณะนี้  ตกอับ  เกิดสับสน
			ด้วยรถยนต์  บ้านช่อง  จำต้องผ่อน
			ขาดเงินอยู่  ส่วนหนึ่ง  จึงเดือดร้อน
			มาอ้อนวอน  เพื่อนช่วย  ด้วยจำเป็น
				
          ขอสองแสน  เท่านั้น  ฉันยอมปล่อย
			เงินเล็กน้อย  คุ้มค่า  น่าจะเห็น
			หากมิใช่  คับขัน  ขั้นลำเค็ญ
			เลือดกระเซ็น  ก็ไม่  ขายผู้ใด
				
          อย่าลังเล  เบี่ยงบ่าย  คล้ายย่อแหยง
			คิดว่าแพง  ไตร่ตรอง  ต่อลองได้
			เหลือแสนห้า  โต้หลง  จงซื้อไป
			หากยังไม่  พึงพอ  ขอแสนเดียว
				
         เพื่อเห็นแก่  สัมพันธ์  งั้นห้าหมื่น
			เลิกแตกตื่น  งึมงำ  ทำขี้เหนียว
			หรือหมื่นห้า  ดูสม  ควรกลมเกลียว
			อย่าหน้าเซียว  อยู่เลย  เอ่ยสักคำ
	
			ถ้าห้าพัน  เอาไหม  ไม่ต้องต่อ
			มัวรีรอ  อะไร  ไอ้บักหำ
			งั้นห้าร้อย  ขอหนา  อย่าใจดำ
			ไอ้ระยำ  บอกบาทเดียว  ก็ไม่เอา