คณิกา

สุนทรวิทย์

คนประณาม  เย้ยหยัน  ว่าฉันชั่ว
		 	        	        เร่ขายตัว  ขายรัก  สิ้นศักดิ์ศรี
			      	    ผิดศีลธรรม  จริย  ประเพณี
				มั่วโลกีย์  เหลิงกาม  ทรามมืดมน
							
                      แล้วมีใคร  เข้าใจ  ในหัวอก
						      ยอมหยิบยก  นำพา  หาเหตุผล
						    สตรีไย  ต้องขาย  ร่างกายตน
						เคยฉงน  ตรองไหม  อย่างไรกัน
					
                   เพราะบุรุษ  นั่นไง  สุดร้ายเหลือ	        	 
       	        กล่าวชวนเชื่อ  ปลิ้นปลอก  หลอกพวกฉัน
		        	 ฉวยโอกาส  ผลาญพร่า  พรหมจรรย์
				    สารพัน  เจ้าเล่ห์  เพทุบาย
							
                 จิตดำหื่น  กระหาย  ทำลายสาว				        
              ให้เปื้อนคาว  หลงกล  จนเสียหาย
						    เมื่ออิ่มหนำ  ก็ทอดทิ้ง  นิ่งดูดาย
						บ้างจำหน่าย  ป่าเถื่อน  เหมือนผักปลา
					
               ไร้ที่พึ่ง  สังคม  ซ้ำถมทับ
		        	  บีบบังคับ  ปรามาส  คาดโทษา
		       มุ่งเหยียดหยาม  ตำหนิ  คณิกา
				ขาดปัญญา  ถี่ถ้วน  อันควรมี
						
                	ขอเรียกร้อง  อวิญญู  ผู้เหยียบย่ำ
						    หยุดปรักปรำ  ใส่ร้าย  เลิกป้ายสี
						หากเลือกได้  อยากเลือกเกิด  กำเนิดดี
			เป็นกุลสตรี  งดงาม  ตามต้องการ