ยิ่งน้ำลด ตอยิ่งผุด

อิสรชัย รัตน

น้ำท่วมใจ หลามไหล ไทยทุกข์หนัก    	
ถิ่นพำนัก จมมิดน้ำ  ข้ามเดือนแล้ว
มองพื้นน้ำ เริ่มคล้ำ น้ำดำแล้ว                   
ยังไร้แวว ว่าจะลด รัดทดใจ
     หลายพื้นที่ ถิ่นฐาน ข้าวสารช่วย          
 เงินอำนวย เสริมแรง ให้แข็งขัน
สิ่งไหนขาด มาเรามา อาสากัน                  
 ไทยทั้งนั้น จึงช่วยไทย เต็มใจจริง
       กองพะเนิน พูนสูง ของช่วยเหลือ        
เพื่อจุนเจือ เพื่อนไทย ช่างใหญ่ยิ่ง
หวังเช็ดคราบ น้ำตา ที่ไหลอิง  	
ให้เป็นคราบ หยุดนิ่ง ไม่ไหลนอง
       โอ๊ะโอ๋  อะไร ไฉนนี่		
ใครย่ำยี เติมซ้ำ ให้ช้ำหมอง
ทิ้งเรี่ยราด ทิ้งจม ลงน้ำกอง		
ล้วนเป็นของ จากน้ำใจ ของไทยเรา
       กี่ชุมชน ร่ำร้อง ของไม่ถึง	
อึงคะนึง จมทุกข์  มีแต่เศร้า
ข้าวไม่มี  น้ำไม่พอ รอคนเข้า	
ช่วยชั่วคราว เพียงเพื่ออยู่ สู้ต่อไป
         แล้วไฉน จึงเป็นเช่น ฉะนี้	
น้ำไม่ลด ดันมี ตอผุดใหญ่
คอยซ้ำเติม ทุกข์ของ ประชาไทย	
สิ่งช่วยเหลือไม่ส่งไปในทันที
         ปล่อยให้จมน้ำเน่า ประจานโลก	
มองไม่เห็นความโศก เศร้าหมองศรี
นี่นะหรือ คนที่เลือก กันมากมี	
เป็นผู้แทน อย่างนี้ได้อย่างไร