เกิดเป็นคนวนเวียนว่ายป่ายปีนทุกข์ คิดว่าสุขเสพคลุกเคล้าแท้เศร้าแฝง ต้องหนาวเหน็บเจ็บเจียนตายพ่ายล้าแรง ยามขันแข่งแย่งยื้อไส้ไฟอารมณ์ ด้วยเสื้อคลุมสุมกิเลสเศษตัณหา ใจไขว่คว้าควานครอบครองจองห่อห่ม เติมความมีสีใสหุ้มหลุมโสมม เหยียบอาจมดมว่าหอมพร้อมทะยาน กำแพงใดไหนจะทานต้านกิเลส ละสมเพชเวทนาน่าสงสาร เพราะเสพติดตัวมายามาเนิ่นนาน แต่งสังขารขนสนิมพิมพ์เนื้อใจ คงถึงกาลกล่อมเกลาเจ้าใจอยาก ลบกาฝากฟาดฟันขวัญที่หวั่นไหว ยึดสายกลางวางทุกสิ่งทิ้งขว้างไป เป็นผู้ให้ไม่หวังชอบรับตอบแทน.