วันนี้ลามถึงแม่ยาย

สุนทรวิทย์

แม่ยายผม  อวบขาว  พราวเสน่ห์
หน้าตาเก๋  ละม้าย  คล้ายสาวรุ่น
วาจาก็  อ่อนหวาน  ซ่านละมุน
แสนอบอุ่น  เมื่อได้  อยู่ใกล้ชิด
     	มิมีจิต  พิเรนทร์  คิดเป็นอื่น
มิได้หื่น  สัปดน  จนพลั้งผิด
เพียงรู้สึก  เอ็นดู  อยู่นิดนิด
สุจริต  จริงใจ  รับใช้งาน
	
     เพียรห่วงใย  ทุกยาม  ตามบีบนวด
หมั่นสำรวจ  เอวองค์  ทรงสัณฐาน
มีส่วนใด  เริ่มคล้อย  ห้อยหย่อนยาน
เร่งทำการ  แก้ไข  ให้ทันที
	
     แนะเปิดผ้า  ฝังเข็ม  สักเล่มหนึ่ง
แม่ตะลึง  อุทาน  พานลุกหนี
เข้าใจผิด  ก่นด่า  ว่าอัปรีย์
กรรมวิธี  โบราณ  ท่านไม่รู้
	
    ต้องโน้มน้าว  ชี้แจง  แจ้งมุ่งหมาย
กล่อมให้คลาย  กังวล  จนเชื่อหู
จึ่งดำเนิน  วิธี  อย่างมีครู
เพื่อฟื้นฟู  รูปธรรม  ตามตำรา
	
     ถึงคราวซวย  พ่อตา  กลับมาเห็น
พลันประเคน  หลังเท้า  เข้าใบหน้า
ซ้ำด้วยศอก  ตอกด้วยเข่า  เต็มเบ้าตา
เตะพลั่กเข้า  หว่างขา  ผ่าเครื่องใน
	
    เจตนา  ดีดี  กลับมีเรื่อง
พ่อขุ่นเคือง โกรธา  มาจากไหน
ลูกเขยรึ  หวังดี  มีน้ำใจ
ไฉนไม่  ฟังบ้าง  เตะอย่างเดียว