สองดวงตา ฝ้าฟาง ร่างผอมแห้ง กับเรี่ยวแรง หนึ่งที่ มีความหวัง ทุกสิ่งล้วน ไม่มี ความจีรัง ตราบเมื่อยัง คงอยู่ สู้ต่อไป หลายเส้นเอ็น คดโค้ง หลังโก่งงุ้ม หนังห่อหุ้ม โครงสร้าง ร่างสั่นไหว หูเคยรับ สรรพเสียง สำเนียงใด ทั้งใกล้ไกล ดูเหมือน เริ่มเลือนลาง ผิวเคยตึง กระชับ กลับแปรเปลี่ยน จากนวลเนียน ก็ขรุขระ เริ่มกระด้าง ผมที่เคย ดำขลับ กลับเจือจาง ร่วงและบาง ปนหงอก สีดอกเลา ฟันที่เคย เรียงแถว เป็นแนวสวย ก็โย้ด้วย หลุดหรอ หมดหล่อเหลา ทำจดจด จ้องจ้อง คล้ายย่องเบา ทั้งแข้งเข่า แขนข้อ ทรมา นี่แหละคือ นิยาม ของความแก่ กายอ่อนแอ สารพัน มากปัญหา บ้างลูกหลาน เจ้ากรรม ไม่นำพา ส่งบ้านพัก คนชรา น่าน้อยใจ สองดวงตา ฝ้าฟาง ร่างแก่เฒ่า คือภาพเงา อนาคตแท้ แน่ไฉน เมื่อหนุ่มสาว ขาวผ่อง หน้ายองใย พอหมดวัย ความชรา.. เข้ามาเยือน
คนกรุงศรี 7 ก.ย. 2554 22:17 น. - ID 141662 
1547
0
0
8 กันยายน 2554 06:46 น. - comment id 1207547
เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าทำใจยอมรับก็จะไม่ทุกข์
8 กันยายน 2554 08:51 น. - comment id 1207561
อนิจจัง วะกะสังขารา.....เพราะมากมายค่ะ
8 กันยายน 2554 12:09 น. - comment id 1207591
อนาคต.. ทอดไกลไปไม่ถึง ควรคำนึงปัจจุบันนั่นดีกว่า อดีตล่วงลับหายไม่กลับมา ปลงเถิดหนา อนัตตา หามีตน... เป็นสมมุติผล ..ใช่ตนตัว !
8 กันยายน 2554 21:29 น. - comment id 1207653
ไพเราะครับ เผลอเดี๋ยวเดียวแก่ ซะแล้วหรือ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
