ได้อย่าง เสียอย่าง
สุนทรวิทย์
เขาล้มลุก คลุกคลาน ผ่านซอกหลืบ
คงรุกคืบ สืบต่อ มิท้อถอย
วาดโครงเค้า เป้าหมาย ไว้เลิศลอย
จักคะค้อย สอยฝัน อันงดงาม
ความสำเร็จ ยิ่งใหญ่ ใคร่จับต้อง
เรื่องคู่ครอง คู่รัก จำหักห้าม
สิ่งเดียวซึ่ง พึงจิต มุ่งติดตาม
คือล้นหลาม ร่ำรวย ด้วยเงินตรา
จากหนุ่มโสด โดดเดี่ยว หมั่นเกี่ยวเก็บ
ฝ่าหนาวเหน็บ เจ็บท้น จนก้าวหน้า
อุดมสรรพ ทรัพย์สิน สมจินตนา
แต่ภรรยา ลูกเต้า เขาไม่มี
มาบัดนี้ แก่ตัว เริ่มกลัวเหงา
พิษเปลี่ยวเปล่า เข้าสุม รุมขยี้
อยากหาคน ร่วมสุข ร่วมคลุกคลี
หญิงภักดี สักหนึ่ง ก็พึงพอ
คฤหาสน์ โอฬาร ปานปราสาท
เจ้าของขาด พธู ผู้ร่วมหอ
ยามชรา เจ็บไข้ ได้แต่รอ
คุ้มไหมหนอ เขารู้ อยู่แก่ใจ
หน้าส่วนตัว
สุนทรวิทย์ 29 ส.ค. 2554 12:44 น. - ID 141534 
1918
0
0
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
