น้อยนะ ที่เป็นแบบเนี๊ยะ

อายุงาน นานถึง ครึ่งชีวิต
ไม่เคยคิด หมุนเวียน เปลี่ยนวิถี
เยาวชน สอนไป ได้ดิบดี
เป็นหน้าที่ ฝังไว้ ในวิญญาณ์
รายได้น้อย ฐานะ ท่าจะแย่
เงินเดือนแค่ พอเพียง เสี่ยงปัญหา
เศรษฐกิจ ติดขัด เต็มอัตรา
ดูที่ท่า หาช่อง ลองช่วยกัน
หิวต้องกิน อยากไม่ ใช้อย่างนี้
ไม่ตระหนี่ แต่ประหยัด ด้วยจัดสรร
เสียก็ซ่อม หายรีบหา ดูค่ามัน
กับแบ่งปัน เงินออม เราพร้อมใจ
ใช้เงินสด ไม่ผ่อน ตอนจะซื้อ
ร่วมหารือ เลือกเฟ้น จำเป็นไหม
มอบรางวัล ชีวิตบ้าง ช่างประไร
เรื่องเสี่ยงโชค มิใช่ ในมโน
ไม่ร่ำรวย หรูหรา แต่ว่าสุข
ผ่านหลายยุค อยู่ได้ ดีใจโข
บ้านหลังเล็ก ปลูกไว้ ไม่ใหญ่โต
กับมีโซ่ คล้องใจ ในครอบครัว
ก่อนวาระ กำหนด ปลดเกษียณ
สอนนักเรียน รู้ไว้ บอกให้ทั่ว
มีสติ ทำอะไร ไม่ลืมตัว
เพราะว่ากลัว เหนื่อยอ่อน... ตอนบั้นปลาย
ผ.อ.สมพิศ
พระนครศรีอยุธยา