ค่ำคืน..ข่มขืนปาย

ศรีสมภพ

ค่ำคืน..ข่มขืนปาย 
          
  ไปปาย..ปลายปีก่อน  
หนีนครที่ร้อนพล่าน                            
 ม็อบคนถนนบาน   
ต้องกราบกรานผ่านออกเข้า                             
 ตึกแซงแข่งขันสร้าง  
ล้อมคอกขังช่างโฉดเขลา                     
ต้นไม้ไร้บังเงา    
เหม็นกลิ่นเน่าเคล้าฝุ่นควัน
  วีคเอ็น..เห็นโอกาส   
ซื้อทัวร์จัดนัดแม่นมั่น                        
ไปปายให้เห็นกัน   
.. แดนสวรรค์โลกลั่นลือ                         
สายธารเลาะผ่านป่า  
ไพรพงหนาน่านับถือ                                       
บริสุทธิ์สุดเลื่องลือ    
นามระบือเชื่อถือจริง
   หุบเขาและสายน้ำ   
วัฒนธรรมสงบนิ่ง                                             
ชนเผ่าเข้าพึ่งพิง   
เชื่อมน้ำปิงและน้ำปาย 
                          
หมอกสานเป็นม่านฟ้า  
ซ่อนผืนป่าภูผาใหญ่                                           
ใฝ่ฝันบันดาลใจ  
แห่แหนไปไต่ดงดอย
    ตกคืนฝืนวิถี..  
แต้มแสงสีที่ถดถอย                                   
วัฒนธรรมคนต่ำถ่อย   
แปดเปื้อนดอยปล่อยประจาน              
ปล่อยลีลาท่ารำร่าย    
เละหลากหลายไม่สะท้าน                                             
บาร์ผลับนับประมาณ  
เสียงดังลั่นยันฟ้าสาง
 สัจจธรรมนำเปลี่ยนถ่าย   
ต้องหดหายไปตามอย่าง                        
ธรรมชาติมัดตราสังข์   
 คนมัดกร่าง..นั่งชมชื่น
   สงบสยบหาย   
นี่หรือปาย ? ที่ใครตื่น                                 
หลั่งไหลไปค้างคืน 
ถลกผืน..ข่มขืนปาย !
ไม่ปายปาย  (อีกแล้ว)