มองออกไปที่ขอบฟ้าสุดตานั่น ก็ไม่อาจเห็นบ้านฉันนั้นหนา แสนไกลคล้ายประหนึ่งคนละฟ้า เอกาโดษเดี่ยวสิ้นดี สุดแล้วแต่กรรมจะกำหนด ขอชดหมดสิ้นในชาตินี้ ทุกข์เท่าไรจักยอมโดยดี คงเป็นทีต้องรับกับมัน ความตายใครใครก็กลัว รักตัวกลัวดับทั้งนั้น แต่สิ่งที่กลัวสำหรับฉัน กลัวคนที่รักกันเสียใจ ยอกรขึ้นเหนือเกล้าแด่ท้าวเทพ ผู้เสพซึ่งสรวงเหนือดวงไข ให้พ่อแม่พี่น้องไม่ทุกข์ใจ หากกรรมจะนำไปให้โรยลา น้ำตาแม่ไหลหลั่งเหลือแล้ว เพราะลูกแก้วคนนี้นี่หนา โปรดอภัยเคยทำช้ำอุรา ถ้อยวาจาคำพร่อยให้น้อยใจ อยากจะบอกว่ารักแม่ที่สุด แม้สมุทรขุนเขากั้นไว้ ลูกจะฝากเมฆหอบดวงใจ กลับไปกราบแม่แทบตักเธอ
ไก่เอยช่างขัน 5 ธ.ค. 2553 00:03 น. - ID 138196 
1581
0
0
5 ธันวาคม 2553 05:12 น. - comment id 1171779
แม่ทุกคนรักลูกผูกใจมั่น ทุกคืนวันยังรอขอพรสวรรค์ ช่วยคุ้มครองป้องภัยแม้ไกลกัน ให้ลูกนั้นอดทนจนครบปี อีกไม่นานก็จะได้กลับคืนสู่อ้อมอกคุณพ่อคุณแม่และพี่น้อง วันเวลาผ่านไปเร็วมากนะคะ จะัคอยเป็นกำลังใจให้ตลอดไปค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
