แว่วเพียงเสียงใสใส เด็กที่ไหนอยู่ในวัด ลมหนาวพลิ้วพราวพัด เศษใบไม้ปลิวสายลม ........................................ เดินย่ำไปตามเสียง คล้ายสำเนียงนั้นขื่นขม เด็กน้อยร้องระงม อยู่นับพันเดินรอบตัว ถาม แม่...หนูอยู่ไหน เด็กน้อยใหญ่ล้วนสั่นหัว พี่จ๋า...พวกหนูกลัว หนูโดดเดี่ยว หนูเดียวดาย แม่จ๋า หนูอยู่นี่ ใจดวงนี้สิ้นสลาย เด็กน้อยมีมากมาย คงครุ่นคิด ผิดอย่างไร เด็กน้อยแสนน่ารัก น่ากอดนักอยู่ใกล้ใกล้ เพียงสองมือเอื้อมไป วูบสลายคล้ายหมอกควัน ........................................ แว่วเพียงเสียงใสใส ความห่วงใยเหมือนในฝัน หญิงสาวอีกนับพัน คงแปลบลึกรู้สึกกลัว ลูกจ๋า แม่ขอโทษ แม่ใจโหด แม่คนชั่ว สังคม บีบรอบตัว ปล่อยลูกไว้ใครเห็นดี แม่รู้ แม่ผิดพลาด ฟังเสียงฆาตกรนี้ ท้องป่องขึ้นทุกที อยากรู้มี ใครอภัย ........................................ แว่วเพียงเสียงเศร้าเศร้า รัก ของเราอยู่ที่ไหน ...รอใจ...ส่งถึงใจ... คอยกอดนั้น หันกลับมา ภาพจากเวบไซต์ http://www.mongkol-luck.com/index.php?mo=3&art=202676
28 พฤศจิกายน 2553 22:20 น. - comment id 1170313
เศร้าจัง...
27 พฤศจิกายน 2553 14:37 น. - comment id 1170807
แต่งกลอนได้กินใจมากค่ะ อ่านข่าวเกี่ยวกับวัดไผ่เงิน เศร้าใจกับความเสื่อมของสังคมค่ะ
27 พฤศจิกายน 2553 15:41 น. - comment id 1170810
สวัสดีค่ะ พี่ใบไม้.. บทกลอนวันนี้เศร้าจังนะคะ... ปัญหาสังคมเช่นนี้...ใครล่ะคะ ที่จะเปิดตามาดู และเปิดหูมารับฟัง.. แซมหวังว่า เสียงนี้คงไม่ต้องรอจนนานเกินไปที่จะมีคนมาได้ยินนะคะ... เศร้าจริงๆ ...แซมเกือบจะคอมเมนท์ไม่ถูกเลยค่ะ มะขิ่นค่ะ
28 พฤศจิกายน 2553 09:24 น. - comment id 1170846
เสียงลมกระซิบบอกคงจะยอกใจแสยง ทิ่มตำและเสียดแทงล้วนแต่ใครไหนกระทำ ลูกแม่ที่พลัดพรากต้องลำบากสังคมต่ำ แก้ไขไร้ครอบงำรัฐฯควรจัดพัฒนา เขียนได้ลึกซึ้งจัง ต้องเริ่มจากความรู้ด้วยนะ รู้น้อย รู้ไม่เท่าทัน และทั้งงๆที่รู้ ไปกันใหญ่
28 พฤศจิกายน 2553 19:10 น. - comment id 1170898
วิญญาณเป็นหลายพันดวงจากเด็กที่ต้องการเกิดมา แต่ไม่ได้เกิด กำลังกู่ก้องร้องอยู่ในห้วง อยู่ในโลกใบนี้ค่ะ ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ทำไมมันเยอะมากมายจังค่ะ ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดแบมนะคะ