ทองอุไร ร่วงหล่น บนทางเท้า อุระเรา หมองหม่น บนทางรัก ทองอุไร งามตา น่าตระหนัก แต่ความรัก สองเรา น่าเศร้าใจ ทองอุไร ไสวสว่าง พราวพร่างตา แต่อุรา เรามืดมน หมองหม่นใหม้ ทองอุไร เหลืองเด่น เห็นแต่ไกล แต่หัวใจ เรากลับ ดับมืดดำ ทองอุไร โรยล้า แล้วลาล่วง อุราห่วง โหยหา เมื่อคราค่ำ ทองอุไร ปลิดดอก บอกให้จำ คอยตอกย้ำ เตือนใจ ให้ปลิดปลง ทองอุไร สอนใจ ให้รู้ว่า แม้อุรา รักใคร อย่าใหลหลง ทองอุไร เรืองรอง ต้องโรยลง รักก็คง คล้ายคล้อง ทองอุไร