เมื่อข้าฯเป็นนายก

บนข.

เมื่อบุญพาวาสนาแสร้ง		
หรือบาปยื่นใบแดงแกล้งขับไล่
นรกชังรังเกียจขึ้งเคียดใด			
จึงผลักไสจากกลุ่มขุมโลกันต์
หรือจอมเทพเทวาผู้ทรงฤทธิ์		
ประกาศิตให้ข้าพรากจากสวรรค์
เหมือนต้องโทษคดีอุกฉกรรจ์		
รับโทษทัณฑ์กำเนิดเกิดเป็นคน
ให้บังเอิญจำเพาะเหมาะเจาะยิ่ง		
บาปมีจริงแท้หนอไม่ฉ้อฉล
ข้าได้เป็นนายกรัฐมน-			
ตรีมากล้นอำนาจบนชาติไทย
มีอำนาจวาสนาก็มาสู่			
อีกเงินทองจู่ๆก็หลั่งไหล
หลั่งมาเองเหมือนฝนจากฟ้าไกล		
แล้วตกในบ้านข้าห่าเงินทอง
ลูกเมียที่บ้านได้เชิดหน้า			
อีกเพื่อนฝูงถึงคราได้ยิ้มย่อง
ทั้งคนใกล้คนไกลต่างหมายปอง		
หวังเกี่ยวดองกับนายกรัฐมนตรี
ข้าจะพูดอะไรก็เป็นข่าว			
จะกินข้าวกับลูกเมียแต่ละที่
ก็เป็นข่าวโด่งดังทางทีวี			
สื่อช่องโน้นช่องนี้มีรายงาน
ข้ารู้จักมักคุ้นคนหลายหน้า		
ทั้งตำรวจ พ่อค้า นายทหาร
ทั้งนายทุน  แมงดา ข้าราชการ		
อีกฝ่ายค้าน ฝ่ายแค้น แน่นสภา
ข้าจึงเป็นมนุษย์ที่สุดแปลก		
ด้วยมีลิ้นหลายแฉกในปากข้า
จึงต้องเพียรเรียนรู้ดูตำรา			
ตีสองหน้าสามหน้าว่ากันไป
ข้าเป็นนายกรัฐมนตรี			
เรอ ตด แต่ละทีสนั่นไหว
เสียงข้าดังฟังชัดถนัดไกล			
ผู้ยิ่งใหญ่ล้นฟ้าบารมี
ข้าทำอะไรก็เป็นข่าว			
เมื่อถึงคราวตกอับยับป่นปี้
โดนแฉแหลกแจกจ่ายหลายคดี		
สื่อทุกที่ขุดคุ้ยลุยแหลกลาญ
ทั้งสกุลโคตรเง่าเขาตีแผ่			
ผีพ่อแม่ปู่ย่าข้าสะท้าน
ข้าเป็นใครเทือกเถาเขาประจาน		
พวกฝ่ายค้านในสภาทั้งท่าฟัน
ข้าเป็นนายกรัฐมนตรี			
ทำอะไรตอนนี้ก็ตัวสั่น
ข้าเหมือนหมาเน่าหนีแมลงวัน		
จะหลบทันหนีพ้นจนปัญญา
ข้าแต่พระยายมผู้ทรงฤทธิ์			
เทพศักดิ์สิทธิ์บนสวรรค์ชั้นฟ้า
อันโทษทัณฑ์ที่สวรรค์นั้นบัญชา		
หรือนรกสั่งมาอาญาใด
ข้าได้ใช้โทษนั้นในมนุษย์			
แทบม้วยมุดยับเยินเกินแก้ไข
โปรดเถิดได้โปรดรับข้ากลับไป		
ข้าเบื่อในโลกนี้...เต็มทีแล้ว...ฯ