เพราะแววตาฉายฉาบอาบแววหมอง คราบน้ำตาเอ่อนองสองปรางเปื้อน เหม่อและหม่นเลื่อนลอยไปราวไม่หมือน เคยสุขสันต์ฉันท์เพื่อนแต่เดิมมา รับรู้ได้ว่าเธอคงผิดหวัง คงพลาดพลั้งรักสลายกลายเป็นว่า วิมานทองทลายรั้งพังครืนมา จึงนองหน้าน้ำตานวลครวญประโคม เพราะเศร้าโศกเกินไปเกินใครกล่อม เกินกว่าน้อมนวลนางมาแนบโน้ม แรงพิลาปเกินกู่เอ็นดูโลม ปิ่มจะโถมโจมกระโจนโค่นชีพวาย เพื่อนรัก โปรดหยุดพักตระหนักผ่อนก่อนจะสาย ร้างรักแล้วใช่จะร้างร่างมลาย ทำร้ายเมื่อร้างรักขอทักท้วง ร้องออกมาเถอะนะน้ำตาเศร้า หยาดมาล้างความเขลาเบาความหวง หลอมละลายไมตรีที่หลอกลวง แล้วก้าวข้ามผ่านห้วงห่วงระทม สูดหายใจเขาไปอย่างช้าช้า เงยหน้าเผชิญหวานผ่านพ้นขม บาดแผลช้ำ ทำร้ายได้เพียงระบม เมื่อตรอมตรม จงตรองตรึก นึกให้นาน ตัวเราเองคือผู้ที่ทำร้าย ช้ำแทบตายเขาหรือจะสงสาร เลิกกันแล้วเลิกร้างอย่างสำราญ เราซมซานเขาสะใจ ใช้ได้เหรอ (ม้าก้านกล้วย)
6 เมษายน 2545 21:43 น. - comment id 44582
พี่ม้าอ่ะ พูดยังกะไม่เคยรักใคร งั้นแหล่ะ งืมมม... ถึงจะรู้ทั้งรู้ แต่ใครหนอ จะห้ามความเจ็บปวดของใจได้ ต้องให้เวลา รักษา และสอนใจ นะคะ พี่ม้าเจ้าขา ( แต่เจทท์ไม่ได้อกหักนะเออ ) พูดให้ฟังเฉยๆ อิอิ
8 เมษายน 2545 00:02 น. - comment id 44737
การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์.. การประสบกับสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์ การไม่มีใครรักก็เป็นทุกข์ การรักใครก็เป็นทุกข์ การไม่มีรักเลยว่างในใจไม่มีทุกข์..ไปนิพพานแต่ทำยากชะมัดใช่ไหมเล่า..เลยดิ้นรนราวหมูถูกน้ำร้อนลวกกันทั้งนั้นคนละรูบแบบทั้งสมหวังและไม่
8 เมษายน 2545 01:34 น. - comment id 44754
ยาวว มากกก คับ อย่าเศร้าเลยนะ โอมเพี้ยง ใช้คาถาเสกให้หายเศร้า