รอน รอน อ่อนแสงสุริยศรี ห้วงฤดีก็จวนเจียนจะสลาย เศร้าโศกอาลัย บ่เว้นวาย เดียวดาย ด้วยฟ้า บ่ปราณี ยามใดน้ำตาจะแห้งเหือด หรือจนเลือดหมดกายจึงคลายที่- พิษรักกระจายฝังทั้งฤดี จนมิมีอันใด จะใฝ่ปอง ค่ำคืนโถมมาเวลานี้ มืดมิดไปทุกทีที่เศร้าหมอง ชาติหน้าฉันใดขอครอบครอง หมายปองเป็นเจ้าของหัวใจเธอ ครวญคราสุริยาจะลาลับ แม้แสงดับลับตาให้มาเพ้อ เพียงฝันข้ามภพบรรจบเจอ ฉันรักเธอเสมอ ...นิรันดร
20 กุมภาพันธ์ 2553 03:13 น. - comment id 1102309
ธรรมชาติ..วาดไว้..คล้ายกำกับ ให้ยอมรับ..ความจริง..ทุกสิ่งสรรค์ เมื่อสิ้นแสง..เรืองรอง..ของตาวัน ราตรีนั้น..ปกคลุม..อุ้มชูแทน. ดุจน้ำใจ..คนรัก..สลักจิต แนบสนิท..ชิดทรวง..สุดหวงแหน ก็ยังพราก..จากไป..คล้ายดูแคลน จะแนบแน่น..เพียงไร..ยังคลายคลอน. แวะมาอ่านครับ
20 กุมภาพันธ์ 2553 14:56 น. - comment id 1102465
เข้ามาชมผลงานครับ
20 กุมภาพันธ์ 2553 19:13 น. - comment id 1102577
โอ้...ความรัก... แวะมาชมค่ะ