:::รอ:::

หนูสน

เมื่อถึงยาม รุ่งแจ้ง ทอแสงใส
เช้าวันใหม่ แต่งตัว ให้เต็มที่
เวลาร้อง เพลงชาติ อย่ารอรี
ฤกษ์ยามดี ก้าวขา ออกบ้านไป
ในกระเป๋า เงินเรา เฝ้าเก็บออม
ห่วงถนอม สองมือ กำเอาไว้
อีกสองขา ก้าวย่าง มุ่งตรงไป
ธนาคาร ตึกใหญ่ ใกล้บ้านเรา
ทักทายพี่ เพื่อนพ้อง ได้ข้องแวะ
ช่วยชี้แนะ แนวทาง ให้ห่างเหงา
สุขหรรษา เฮฮา ได้แบ่งเบา
สนามเป้า เคียงใกล้ ไม่ห่างตา
กรอกแบบฟอร์ม กดคิว นิ้วตามสั่ง
แล้วนั่งฟัง เรียกขาน ไม่นานช้า
น้าโฉมศรี พี่นุช ป้าบุษบา
ได้พูดจา ทักทาย รอนานที
ชายชรา คนหนึ่ง ซึ่งนั่งอยู่
เก้กังดู งุนงง คงแปลกที่
นั่งลุกลน รอนาน หลายนาที
แล้วรีบรี่ เร่งออก ธนาคารไป
เสียงเรียกขาน คิวรอ หลายหลายหน
เอ๊ะชอบกล เรียกแล้ว หามาไม่
จึงรีบกด คิวเรียก เบอร์ถัดไป
จนถึงเรา ต่อได้ ใช้บริการ
เสร็จธุระ พบปะ พูดคุยต่อ
นั่งหัวร่อ เรื่องโจ๊ก กับลุงหวาน
ครู่ครู่ใหญ่ ลุงคนเดิม เดินเดือดดาล
เข้ามาสู่ ธนาคาร เหงื่อหยดไหล
ลุงนั่งลง พักก่อน ก่อนเคืองขุ่น
นี่นี่คุณ โปรดสงสาร และขานไข
ครั้งแรกเข้า ธนาคาร รอนานไป
คิดฝากออม เงินไว้ ไม่สมฝัน
ขอโทษคะ คุณลุง คิวเท่าไหร่
เบอร์สิบเก้า นี่ไง ไม่เรียกฉัน
บอกเชิญต่อ ช่องห้า ช่างลวงกัน
รอค่อนวัน มิพบ ประสบใคร
เบอร์สิบเก้า เรียกแล้ว คุณลุงขา
เจ้าหน้าที่ รอมา หาพบไม่
จึงประกาศ เรียกพบ เบอร์ต่อไป
แล้วคุณลุง อยู่ไหน ช่วยบอกที
ถึงคิวบอก ช่องห้า ข้าก็คิด
เดินออกไป อีกนิด ก็ถึงที่
สนามเป้า ช่องห้า อยู่แค่นี้
ถ้าช่องสาม พระรามสี่  นี่อยู่ไกล
ลุงเข้ามา ครั้งแรก น่าแปลกอยู่
จึงรอดู อยู่นาน ไม่ไปไหน
คิดแง่ดี ช่องห้า อยู่มิไกล
จึงเข้ามา ถามไถ่ ได้รู้กัน