ได้แต่หวัง...หวัง...หวัง

Salukphin

    ได้แต่หวัง.
แม้พลังแรงใจใกล้สิ้นแสง
ท่องจดจำคำว่ารอ รออ่อนแรง
ทุกห้วงแห่งเวลาคำว่า  รอ  
เป็นคำสาปบาปเคยสร้างแต่ปางไหน
ไทยฆ่าไทยไร้อาฆาตอนาถหนอ
อะไรเขียนเปลี่ยนนิสัยและใจคอ
ฤๅต่างแม่ต่างพ่อก็ฆ่ากัน
สามัคคีที่เคยมีก็หนีหาย
ด้วยแพ้พ่ายไฟอารมณ์ข่มครองขวัญ
ความโอบเอื้ออารีตอบมอบกำนัล
กลับถูกบั่นสั่นคลอนถอนไมตรี
เถ้าสายใยในพี่น้องเลือนหมองขุ่น
โลภะกรุ่นกำจายอายกลิ่นสี
โทสะครอบนิยามคุณความดี
โมหะมีตัณหามากอยากครอบครอง
ไร้สติทิฐิครองกูต้องใหญ่
ขวางทางไว้ใช่ต้องฆ่าอย่าผยอง
เส้นทางนี้นี่กูใหญ่ใครลำพอง
เสียงกู่ก้องเบ่งประดับคับบ้านเมือง
กฎหมายไม่ศักดิ์สิทธิ์ติดกฎหมู่
ความไม่รู้ถูกหลอกใช้ให้เกิดเรื่อง
ด้อยศึกษากลโกงชาติศาสตร์กินเมือง
มาปลดเปลื้องปลูกห้างร้านบ้านคนเลว
เติมกระหายถ่ายกิเลสเศษมนุษย์
ที่เติบผุดโผล่กอหน่อแหลกเหลว
ไฟสังคมห่มทรามตามควันเปลว
ฉุดลงเหวเหตุครั้งนี้นี่เพราะใคร
บ้างตำหนิติว่าทีท่าโกรธ
ต่างก่นโทษทำยึกยักต่างผลักไส
รำไม่ดีโทษปี่กลองร้องเรียนไป
เป็นวิสัยไทยวิ่งตามความเจริญ
ฝันอยากให้ไทยทบทวนหวนคิดใหม่
แล้วจักได้ตัวช่วยไร้ขวยเขิน
ไทยร่วมใจไทยพัฒนาพากันเดิน
พร้อมเผชิญอย่างสร้างสรรค์ใช้ปัญญา
ได้แต่หวัง หวัง หวัง ทั้งที่ยาก
ยังอยากฝากคนรุ่นใหม่ใจหาญกล้า
ปรับเปลี่ยนไทยใจสามัคคีมีเมตตา
รักคุณค่าเอกลักษณ์สืบศักดิ์  ไทย.