คือดอกดินกลิ่นหอมพะยอมป่า ฤๅควรค่าแจกันทองห้องเศรษฐี อาบน้ำปรุงคลุ้งเคล้าเถ้าธุลี น้ำผู้ดีในกายสายเลือดดิน อย่าเผลอใจจับจองปองเกินหมาย เพราะสุดท้ายต้องบาดเจ็บเหน็บด่าวดิ้น ร้อยระทมตรมทุกข์ซุกชาชิน ไหลหลั่งรินท่วมท้นฝายสายน้ำตา มีสติตรองไตร่ใคร่ครวญบ้าง ความอ้างว้างคงร้างฤทธิ์พิษเสน่หา ใจคงไม่ก่นช้ำซ้ำทรมา เมื่อรู้ค่าของตนผลจากดิน.
28 มิถุนายน 2552 23:32 น. - comment id 1007358
จะเป็นดอกดิน ดอกฟ้า ดอกจอก ดอกรัก ดอกโศก จะเป็นดอกอะไร ก็ควรรู้ค่าทีตนเป็น ถึงเป็นดอกไม้ในแจกัน ต่อให้มีค่าแค่ไหน เหี่ยวเฉาวันใด เขาก็ทิ้งลงถัง แจกันเศรษฐี หรือ ชาวนา มีค่าอยู่ที่การบูชา เราเป็นดอกดิน มีคนนำไปบูชา ดีกว่าเป็นดอกหญ้าให้เหยียบย่ำ..ใช่ไหมครับ มิได้ล่วงเกินนะครับ ความคิดส่วนตัว ราตรีสวัสดิ์ นะครับ
28 มิถุนายน 2552 23:54 น. - comment id 1007360
ขอบคุณในความคิดเห็นค่ะคุณกวีน้อยเจ้าสำราญครับ ...ราตรีสวัสดิ์เช่นกันค่ะ..