เสียงสัพเพสัตตา

เบิ้ลผู้วิพุธ

เสียงร้องขอชีวิตจิตหวาดหวั่น
เสียงห้ำหั่นเข่นฆ่าน่าสยอง
เสียงซวบซาบคมดาบเชือดเลือดไหลนอง
เสียงกรีดร้องสะท้านจิตสะกิดใจ
เสียงสัพเพสัตตาพาให้คิด
ว่าชีวิตนี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
อเวราอย่ามีเวรอย่ามีภัย
ชีวิตใครใครก็หวงอย่าล่วงเกิน
ท่องสัพเพสัตตามาแต่ไหน
ยังเข้าใจเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน
ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้
เป็นเป็ดไก่กุ้งปูเป็นหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา
มิใช้ฟ้าประทานไว้ให้คนกิน
ปีปัญญาแต่ไหนจึงไม่คิด
มองชีวิตกลับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน
น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น
พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร
เขาลนลานหนีตายมีใครเห็น
เขาจนใจสู้ไม่ได้เถียงไม่เป็น
ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปรานี
มีพืชผักมากมายนับไม่หมด
ทุกกลิ่นรสสดใสหลากหลายสี
ธรรมชาติจัดวางอย่างดิบดี
สัตว์วิ่งหนีพืชเต็มใจให้กินมัน
เพราะเรากินเขาจึงฆ่าเอามาขาย
เราสบายแต่สัตว์โลกต้องโศกศัลย์
ท่องสัพเพสัตตามาทุกวัน
เมตตากันโปรดอย่าฆ่าและอย่ากิน
จากหนังสือ เขาก็หนึ่ง เราก็หนึ่ง....ซึ่งชีวิต
      เสียงกรีดร้องก้องไกลจากในหู
เสียงก้องกู่ขู่ฆ่ามาจากฝัน
เสียงเชือดเนื้อเถือหนังเลือดหลั่งพลัน
เสียงเสียงนั้น..เสียงสัตว์สิ้น...ไร้วิญญาณ
แหล่งโปรตีนจากอาหารคือเนื้อสัตว์
ใช้ฟันกัดขยี้เนื้อเพื่อสังขาร
ก่อนขยี้...สัตว์ขยาดอนาถนาน
ทรมาน ทรกรรม เลือดช้ำทรวง
ภาพลิงน้อยถูกเถือเพื่อสมอง
จิตมนุษย์แสนสยองล่องลงสรวง
พิสดาร พิษสันดาน ด้าน ด่างดวง
อย่าหลอกลวงตัวตนลองค้นตรอง
เราก็มีความรู้สึกเหมือนกับสัตว์
ลองกรีดเนื้อให้มันกัดเหมือนสัตว์ผอง
ลองตัดขา ตัดแขน ...สัตว์แหงนมอง
ลองควักไส้มาดองให้สัตว์ดล
คำตอบคือใจเขาเช่นใจเรา
จงรีบเอาสมองไตร่ให้เป็นผล
ท่องสัพเพสัตตา ทิวาวน
หยุดกินฆ่าล่าขน...ผลนิพพาน