เมื่อตัวฉันนั้นไร้ค่าเธออย่ารัก เพราะต่ำศักดิ์ยศเกียรติน่าเหยียดหยาม ทั้งรูปชั่วตัวดำน้ำใจทราม มิงดงามอับปัญญานารีไทย เป็นสาวเซ่อซุ่มซ่ามมากความเฉิ่ม ยากแต่งเติมเพิ่มงามงดแต้มสดใส แก้วหน้าม้ายังสดสวยรวยน้ำใจ แต่ฉันไม่มีค่าอย่าเหลียวมอง ก็คือคนใจดำแล้งน้ำใจ เมินข้ามไปไม่สนความหม่นหมอง ไม่มีรักปักปันใจให้จับจอง ทุกหอห้องหัวใจใช่ปล่อยวาง ดุจตุ๊กตาเคลื่อนไหวไขลานปลุก ละเสพสุขทุกข์ทั้งหลายหน่ายเสริมสร้าง ไร้รู้สึกนึกคิดปิดหนทาง แค่ก้าวย่างตามร่องของเข็มลาน.
25 เมษายน 2552 18:14 น. - comment id 820668
สวัสดีค่ะ ต่างคนต่างจิตใจนะคะ ไม่ใช่ว่าเราไร้ค่าหรอกค่ะที่เค้าไม่รักเรา คงไว้ซึ่งตัวเองและเข้มแข็งยึดมั่นในความดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
25 เมษายน 2552 03:50 น. - comment id 976980
อ่านกลอนลื่นไหล งาม ครับ คุณหนูนางฟ้า.. ........
25 เมษายน 2552 16:57 น. - comment id 977121
ขอบคุณในคำชมค่ะคุณคนตุลา