ดวงดาวจ๋า เจ้าไม่เคยอ่อนล้าหรือไฉน ฤาเจ้ามีแต่ตัวไร้หัวใจ อุทิศตนรับใช้กาลเวลา เจ้าเป็นเพื่อนชาวโลก แม้ยามโศกมองหา มองเห็นดาริกา อันเด่นดวงอยู่เดียวดาย หลังคาบ้านข้าพัง จึงนอนนั่งดูดาวหาความหมาย ข้าร้องไห้แต่เจ้ายิ้มทักทาย ไม่เคยหน่ายที่จะจ้องมองดูดาว คืนเมฆมาฟ้าฝนเจ้าหม่นหมอง ข้าหอบของยืนสั่นหนาว คืนนี้หัวใจรวดร้าว ไร้เพื่อนไร้ผู้อวยพร วันนี้ ดวงดาวเด่นราตรีแต่ก่อน ถูกม่านแสงสีนีออน ถูกความรุ่มร้อนบดบัง สิ้นสีสิ้นแสงแห่งดาว ข้าก็ร้อนผ่าวไร้หวัง วันนี้ข้าช้ำไร้กำลัง แต่ลมหายใจยังยืนยง
เฮาชาวดอย 1 เม.ย. 2552 06:13 น. - ID 124700 
1813
5
0
1 เมษายน 2552 09:28 น. - comment id 969400
งานของว่าที่กวีซีไรท์ได้แน่ค่ะอิอิ ยอดเยี่ยมค่ะน้องจุ่น ฝากความคิดถึงคุณแม่ด้วยนะคะ รักมากมาย
1 เมษายน 2552 10:19 น. - comment id 969425
บ้าด้วยคน
1 เมษายน 2552 16:23 น. - comment id 969508
เกิดเป็นดาวพราวฟ้าคอยส่องแสง พลังแรงด้อยกว่าอาทิตย์ใหญ่ ไม่เหน็ดเหนื่อยเมื่อหล้าทั้งกายใจ เพราะเกิดมาเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง ไม่มุ่งหวังให้ใครได้เห็นค่า ขอเพียงว่าช่วยเหลือใช่สุงสิง หวังแค่เพียงได้เป็นที่พักพิง ให้แอบอิงจนคลายหายเหนื่อยใจ .......................
1 เมษายน 2552 18:02 น. - comment id 969536
แด่ความบ้าที่ยิ่งใหญ่..... เยี่ยมๆ
1 เมษายน 2552 19:09 น. - comment id 969565
แบบนี้ไม่ต้องหัดแล้วมาดูพี่พิมได้เลยค่ะน้องรัก บ้ารักตลอดแนวงานกลอน..อิอิ
1 เมษายน 2552 22:11 น. - comment id 969592
นั่งดูดาวตก ยกเก้าอี้มาวาง จิบน้ำเย็นไปพลาง ระหว่างรอดูดาว เขียนได้ดีมากๆค่ะ
2 เมษายน 2552 14:11 น. - comment id 969722
พี่เพียงพลิ้วตอนนี้ไม่ต้องหัดแล้วค่ะ บ้าเยอะเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
