เมื่อสายลมผสมเพลงบรรเลงหนาว เหม่อมองดาวพราวฟ้าน่าใจหาย มีแต่เราที่เหงาเศร้าเดียวดาย ตาพร่างพรายด้วยน้ำใสที่ไหลริน กอดตัวเองเพียงลำพังฟังเสียงลม นั่งจ่อมจมถึงความหลังยังโศกสิน พยายามเท่าไหร่ใยไม่ชิน ยังยลยินเสียงร่ำไห้ใจตัวเอง ใจเจ้าเอ๋ยอย่าอาลัยเกินไปนัก สิ่งที่เขาไม่รักเขาข่มเหง เจ็บพอแล้วพอเสียทีอย่าไปเกรง นั่งร้องเพลงรอรักคืนอย่าฝืนใจ เมื่อแสงดาวแสงจันทร์มั่นใจฟ้า สุริยาลาลับกลับมาใหม่ แม้เจอฝนลมหนาวอีกคราวใด ฟ้าใสใสเกิดขึ้นอยู่คู่ฟ้างาม กลับเถิดใจคำซึ้งใดลืมเสียเถิด อย่าเตลิดหลงเงาเขาเหยียดหยาม เมื่อยากรั้ง รักไว้อย่าไปตาม ลืมนิยาม รักลวงเล่นเป็นบทเรียน
9 มีนาคม 2552 22:23 น. - comment id 953355
ก็โดนลวงมาเหมือนกันฉันเข้าใจ แต่ต่อไปทำไงก็ไม่รู้ เท่าที่ทำได้ให้เจ็บนั้นเป็นครู การจะอยู่ต่อไปคงไม่ยาก ..แค่หายใจ เข้าก็รู้ว่าเข้า ออกก็รู้ว่าออก รู้ให้ทันลมหายใจก่อน แล้วต่อไปค่อยเฝ้าดูใจ รู้ให้ทันใจ เจ็บก็รู้ว่าเจ็บ อย่าไปปรุงแต่งว่า ไม่อยากเจ็บ ทำเฉยๆ "แค่รู้" พอรู้ทันมันแล้วมันจะ.. จะ.... จะเป็นยังไงต่อไม่รุเหมือนกัน ง่วงเลยหลับก่อน - -"
8 มีนาคม 2552 22:29 น. - comment id 960300
แอบช้ำด้วนคนนะ ก็เขาไม่รักทำไงได้
8 มีนาคม 2552 22:34 น. - comment id 960301
มาทักทายกลางคืนบ้าง..ครับผม..นอนไม่หลับทำงานเพิ่งเสร็จนะ...แว๊บมาดูครับผมดีครับ
8 มีนาคม 2552 22:53 น. - comment id 960306
ใจช้ำๆ เหมือนกระหล่ำตกรถ หรือเปล่า น้องพิมญดา
9 มีนาคม 2552 00:00 น. - comment id 960313
อ่านกลอนช้ำๆพิมทีไร ใจเหี่ยวทู๊กที... เฮ้อ แสดงว่าเขียนได้ดีมากนะจ๊ะ คิดถึงพิมนะ ช่วงนี้เราคงไม่ค่อยได้เล่นเนต ว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่เสถียร เผื่อจะดีขึ้น แล้วจะเอาบุญมาฝากพิมนะจ๊ะ
9 มีนาคม 2552 01:13 น. - comment id 960328
.. แอ๊ะ... มีหัวใจกี่ดวงน่าห่วงนัก คงช้ำหนักรักษากว่าจะหาย อืม....เดี๋ยวจะส่งหมอไปให้เด้อ
9 มีนาคม 2552 07:29 น. - comment id 960346
...อย่าช้ำไปเลยหัวใจ มาให้กำลังใจค่ะ...
9 มีนาคม 2552 08:34 น. - comment id 960367
Spicecomments.com - Flowers Comments เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณพิมญดาสบายดีนะคะ อากาศทางเชียงใหม่เป็นอย่างไรบ้าง รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
9 มีนาคม 2552 09:02 น. - comment id 960373
ลืมถ้อยคำจำจดคำมดเท็จ ลบเบ็ดเสร็จแล้วล้างกระจ่างใส ปักกวาดเสียเถิดหนอห้องหอใจ รับฟ้าใหม่ของวันรุ่ง..ของพรุ่งนี้.. กลอนเศร้าเหงาอีกแล้ว..เพื่อนเรา
9 มีนาคม 2552 10:48 น. - comment id 960397
อยู่คนเดียว----สบายใจดีออกค่ะคุณพิม หน้าร้อนอย่างนี้ กอดตัวเอง คงพออุ่นอยู่มั้งคะ
9 มีนาคม 2552 12:13 น. - comment id 960418
กลับเถิดใจคำซึ้งใดลืมเสียเถิด อย่าเตลิดหลงเงาเขาเหยียดหยาม เมื่อยากรั้ง รักไว้อย่าไปตาม ลืมนิยาม รักลวงเล่นเป็นบทเรียน บทเรียนภาษาไทยด้วยนะคับ อิอิ
9 มีนาคม 2552 12:14 น. - comment id 960419
แวะมาให้กำลังใจครับ
9 มีนาคม 2552 12:32 น. - comment id 960425
หวัดดีจร้า....คุณพิม นึกว่าเพลง โบว์รักสีดำ ซะอีก...อิอิ เห็นผูกโบว์สีดำไว้อ่ะ.... ดีขึ้นแล้วนะ....สาวพิม....
9 มีนาคม 2552 13:09 น. - comment id 960433
ใจเจ้าเอ๋ยหรืออาลัยเกินไปนัก ถ้าไม่รักแล้วใยไปข่มเหง หรือว่ารักไม่หวานซึ้งเหมือนในเพลง จึงได้เกรงกลัวความรัก......ยอมหักใจ ...แบบว่า
9 มีนาคม 2552 13:52 น. - comment id 960446
โห พิมจัง ตอนนี้บอกได้คำเดียว ร้อนตับแลบ อิอิ บรรเลงยังไงก็ไม่หนาวอ่ะ
9 มีนาคม 2552 14:43 น. - comment id 960463
เศร้าจังอ่ะ หนูก็เศร้า แต่เศร้าข้อสอบอ่ะ ทำไม่ได้เลย แงๆๆๆๆ
9 มีนาคม 2552 15:23 น. - comment id 960491
สวัสดีค่ะ แวะมาเติมเต็มกำลังใจคนหัวใจช้ำๆ จากคนที่ ใจเคยช้ำมาก่อนค่ะ สู้สู้นะคะ
9 มีนาคม 2552 15:47 น. - comment id 960525
ช้ำเอง เดี๋ยวก็หายเองเจ้าค่ะคุณพิม....
9 มีนาคม 2552 21:01 น. - comment id 960678
กลอนคุณพิมไพเราะเสมอนะคะ นี่ขนาดใจช้ำๆยังไพเราะเลย
10 มีนาคม 2552 02:13 น. - comment id 960756
10 มีนาคม 2552 13:53 น. - comment id 960993
น้องพิม...พิมน้อง...ตัวน้อย ใจพี่... ๐ คล้ายคล้ายเมื่อห่างเห็น..แอบเร้นหน้า ใจก็ท่วมทรมา..แทบอาสัญ ความห่วงหาโถมทับ..ลงฉับพลัน หัวใจเอ๋ยไหวสั่น..อยู่นั่นแล้ว ๐ คืนค่ำจึงยาวนาน..กว่าวานก่อน เสียงทอดถอนนั้นเล่า..แม้นเบาแผ่ว- หากที่โรยแสงเร้นไม่เห็นแวว- คือพร่างแพร้วนัยน์ตา..ที่ล้าเลือน ๐ แม้นที่ทาง..ห่างระยะ..เกินจะคิด หากชั่วจิตน้อมสู่..ก็ดูเหมือน- ว่าโดยศักดิ์และสิทธิ์..จักบิดเบือน- ราวจะเลื่อนหล่นพรากไปจากใจ ๐ ลมเอยขอ-แรงลมโบกบ่มช่วย ผ่านพร-พระอำนวยคนป่วยไข้ เร็วเถิดลม..รีบพรำอย่าร่ำไร กล่อมทรวงใครให้ตื่น..รับรื่นเย็น ๐ หากไม่มีเมตตา..เข้ามาช่วย ที่จะป่วยเจ็บไข้..คงได้เห็น- ของอีกใจเหงาเงียบเกินเปรียบเป็น จักยากเข็ญทรมาด้วยอาวรณ์ ๐ คนหนึ่งเมื่อแฝงเร้น..ไม่เห็นหน้า อีกหนึ่งก็เหว่ว้าเกินกว่าถอน ความเปลี่ยวเปล่าเหงาเงียบก็เทียบตอน ขึ้นซอกซอนแทรกทั่วทั้งตัวตน ๐ จึงต้องบอกความไว้..ว่าใจสั่ง ความซ้ำซ้ำให้ดังอีกครั้งหน ความรู้สึกข้างในหัวใจคน ยังมากจนเกินคำ..จักรำพัน
28 มีนาคม 2552 17:32 น. - comment id 967933
ซึ่งวุดสุดเลยคร่า