ได้โปรดเถอะ อย่าเอ่ยคำ คำนั้นออกมา ถ้าเธอไม่เคยเห็นคุณค่าของคำ..คำนั้น อย่าเอ่ย..เลยว่าเราสองคนยังรักกัน เพราะในความจริงนั้นมันไม่จริง...สักนิดเดียว คำว่ารักของเธอยิ่งรับฟัง...ยิ่งปวดร้าว เป็นแค่คำเก่าเก่า ที่คนพูดไม่เคยจะแลเหลียว คนที่รู้สึกดีกับคำนั้น...คงมีฉันเพียงฝ่ายเดียว ที่ลึกลึกภายในใจยังเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย กลับไปเถอะ..และอย่าเอ่ยคำใด ใดเลยดีกว่า ถึงแม้ฉันมีน้ำตา...อีกไม่นานก็คงจะเหือดหาย คงไม่เจ็บ..เท่ากับต้องทนฝืนอยู่กับคนที่หมดใจ และรับฟังคำว่ารักที่ไร้ความหมาย... ...ที่ไม่ได้ออกมาจากหัวใจของเธอเลย
20 มีนาคม 2545 04:43 น. - comment id 41464
ฮี่ๆๆๆๆ มาแซวเปงคนแรกเยย...
20 มีนาคม 2545 08:45 น. - comment id 41476
บางทีคำหนึ่งคำ อาจมีความหมายมากกว่าที่เราคิด จะพูดอะไรออกมาน่าจะคิดกันก่อนเนอะ ว่าคนฟังจะเก็บเอาไปนอนฝันกันหรือป่าว ใช่มั้ยเล่
20 มีนาคม 2545 08:49 น. - comment id 41479
คำว่ารักมีค่ายิ่งใหญ่ .. แต่ก็เป็นแค่คำมักง่ายของใครบางคน
20 มีนาคม 2545 10:42 น. - comment id 41499
ไม่เปงไรค่ะ คุงข้าวปล้อง แต่ดิฉันเรียนคุงข้าวปล้องหลายทีแย้วว่า ดิฉันชื่อ เจมิไนน์ค่ะ ถ้าเรียกผิดอีกทีหนุ่ง คุงข้าวปล้องเตรียมเอาที่เปล่งแสงรับของแข็งได้เลยค่ะ โอ้ ลืมชื่นชม กลอนบทนี้ไพเราะเพราะพริ้งมากค่ะ มะเคยเห็นมาก่อนเลยค่ะ ^-^
20 มีนาคม 2545 10:43 น. - comment id 41500
ปวดร้าวตามไปด้วยเลย
20 มีนาคม 2545 10:56 น. - comment id 41514
ชีวิตจริงก็เป็นอย่างงั้นแหละค่ะ
20 มีนาคม 2545 12:50 น. - comment id 41547
อย่าบอกว่ารักอีกเลย............ ถ้าบอกเฉยๆ แล้วเธอก็ทิ้งไป เพราะมากค่ะ คุณข้าวปล้อง.........ซึ้งใจเจงๆๆ
20 มีนาคม 2545 17:57 น. - comment id 41612
เพราะมาก ๆ เลยเล่ ฝีมืออย่างนี้ ไม่เสียแรงที่คุงครูเจทท์ ทุ่มเทแรงกายแรงใจสอนเนาะ...ชื่นชม ๆ จ้ะ @^_^@
20 มีนาคม 2545 21:29 น. - comment id 41658
หมัดสุดท้าย ฮุคได้ดีจัง
21 มีนาคม 2545 23:11 น. - comment id 41870
มาเศร้าจังนะ คราวนี้ สรุปสุดท้ายแบบคนเศร้าแต่ใจแข็ง คล้ายๆ ไสตร์ คะน้า จ้ะ