นั่นซีนะจากกันมันก็จบ แต่ต้องพบทุกวันเจ็บหวั่นไหว อุปสรรคขวางกั้นนั่นใช่ใคร เพราะผู้ใหญ่กีดกันบั่นรักเรา ถ้ารู้รักจักผิดหวังทั้งขมขื่น อยากขอคืนหัวใจรักภักดิ์จากเขา ไม่ต้องแอบร้องไห้ใจซบเซา จบเรื่องเศร้าของใจได้ลงตัว ด้วยความจริงเจ้าปัญหาท้าโลกแตก ใจต้องแบกภาระช้ำย้ำปวดหัว อิทธิพลแผ่ขยาดเพิ่มหวาดกลัว ยากข้ามรั้วกำแพงหนามของความรัก เพราะเขาขลาดเกินไปใช่หรือเปล่า ใจก่นเฝ้าสงสัยใคร่ถามนัก แต่ใจติงหญิงดีงามห้ามทึกทัก ต้องมีศักดิ์ศรีบ้างนะถึงจะดี แม้ใจเจ็บจำยอมพร้อมหันหลัง เพื่อหยุดยั้งรั้งใจใช่หน่ายหนี ขอเก็บสายสัมพันธ์ใจเยื่อไมตรี ฝากไว้ที่มุมหนึ่งของบึ้งใจ เป็นอนุสรณ์สายใจในครั้งหนึ่ง ต้องตราตรึงเตือนขวัญห้ามหวั่นไหว อดีตนั้นผันผ่านอย่าต้านไว้ ปลดปล่อยไปเก็บงำจำสิ่งดี.
31 มกราคม 2552 21:25 น. - comment id 943776
คะ.จดจำแต่สิ่งดีๆ..ชีวีจะเป็นสุข สบายดีนะคะ..
31 มกราคม 2552 23:11 น. - comment id 943807
สบายดีค่ะคุณพิมพรรณ ขอบคุณค่ะ
1 กุมภาพันธ์ 2552 08:25 น. - comment id 943890
ครั้งหนึ่งในความทรงจำก็ยังมีความทรงจำที่ดีๆผ่านเข้ามา
1 กุมภาพันธ์ 2552 10:18 น. - comment id 943920
เก็บเป็นข้อเตือนใจแล้วกัน หาก delete ได้ก็ดี จะได้มีที่ว่างจำสิ่งใหม่ๆที่ดีๆแทน
2 กุมภาพันธ์ 2552 11:45 น. - comment id 944486
เก็บรักษาความทรงจำดีดีไว้นะคะ อย่างน้อยเราก็ได้เรียนรู้และเข้าใจค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2552 11:19 น. - comment id 946936
ใช่ค่ะคุณK.wattana
7 กุมภาพันธ์ 2552 11:20 น. - comment id 946938
ค่ะคุณวิทย์ ศิริ
7 กุมภาพันธ์ 2552 11:21 น. - comment id 946939
ขอบคุณค่ะคุณsomebody