ถ้าจะถามถึงใจในรอยเจ็บ มากหนาวเหน็บตะเข็บใจในรอยแผล มากตรอมตรมขมขื่นฝืนดูแล ยากไขแก้เก็บฟื้นคืนดังเดิม ด้วยเดียงสาทระนงตรงอวดเก่ง มาดนักเลงที่หัวใจใช่ฮึกเหิม มุ่งหวังวาดปรารถนามาแต่งเติม เพื่อส่งเสริมไฟฝันอันเสรี ไม่มีเล่ห์ร้อยกลปนเสแสร้ง ไว้แต้มแต่งเติมตักขายศักดิ์ศรี หลงคิดว่าคนเขาวัดจัดเลวดี ทองแท้ที่คุณค่ากว่าสิ่งใด เดินตามใจใส่ศรัทธาประสาซื่อ เจ็บครางฮือเสียขวัญร้อยหวั่นไหว สังคมลวงโลกมนุษย์ผุดทั่วไป น่าขันไหมใช่สะอาดปราศมลทิน จะร้องขอความเป็นธรรมย้ำจากไหน เมื่อจิตใจจ่อจดหลงตรงสีกลิ่น ซากอสุภเสพติดจดในรสลิ้น ลบยลยินถูกต้องครรลองธรรม สังคมใจในคุณค่าภาษามนุษย์ ถูกยื้อยุดฉุดไว้ให้ตกต่ำ ยากลบคราบคาวด่างล้างมืดดำ จึงต้องย่ำซ้ำซ้ำรอยถอยไม่มี เป็นรอยเจ็บจารใจไม่เลือนหาย แม้เหนื่อยหน่ายเหน็ดมากยากจะหนี ต้องเวียนว่ายในสังคมถมเลวดี เหมือนใชัหนี้ของชะตากว่าสิ้นลม.
22 มกราคม 2552 10:13 น. - comment id 939312
เพราะมนุษย์คือสัตว์ที่แสนชั่ว ที่เกลือกกลั้วในอุบายจนใจหลง ดีชั่วมิอาจแบ่งตามจำนงค์ ได้แต่ปลงเหล่ามนุษย์ในโลกา
22 มกราคม 2552 11:52 น. - comment id 939375
ทุกบาดแผลมักจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ให้เตือนใจอยู่เสมอๆ เลยค่ะ เจ็บและเสียใจเพื่อที่จะได้รู้ว่า ความสุขและสมหวังมันมีค่ามากแค่ไหน ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
22 มกราคม 2552 12:35 น. - comment id 939421
22 มกราคม 2552 12:48 น. - comment id 939437
อ่ะน่ะวันนี้มาซะ สังคมโลก เลย อิอิ
22 มกราคม 2552 18:13 น. - comment id 939607
23 มกราคม 2552 17:28 น. - comment id 940039
ใช่ค่ะคุณDarkness_Hero
23 มกราคม 2552 17:28 น. - comment id 940040
ขอบคุณในกำลังใจค่ะคุณkrajokngao
23 มกราคม 2552 17:29 น. - comment id 940042
ขอบคุณค่ะคุณAlto2
23 มกราคม 2552 17:31 น. - comment id 940044
จ้าคุณหนู"ล้น" ใจ ...บทกลอนขึ้นลงตามอารมณ์ค่ะ...
23 มกราคม 2552 17:32 น. - comment id 940047
ขอบคุณค่ะคุณพิมพรรณ