บอก.....ใครใครไม่อ่อนแอแพ้หวั่นไหว บอก.....หัวใจไม่ก่นร้องฟ้องสงสาร บอก.....น้ำตาอย่าละลายพ่ายซมซาน บอก.....ย้ำผ่านเพื่อตระหนักตักเตือนตน แต่.....ทำไมใจขี้แยแพ้หวั่นไหว แต่.....ไฉนใจครองความหมองหม่น แต่.....เหตุใดใจหมดความอดทน แต่.....สุดค้นคำใดไปพรรณนา ทำ.....อย่างไรไม่อาจยื้อรื้อสาเหตุ ทำ.....ฤทธิ์เดชอย่างไรไขปัญหา ทำ.....อย่างไรไล่ทุกข์ลับดับเวทนา ทำ.....ปรารถนาอย่างไรให้เพียงพอ ยาก.....เหน็ดเหนื่อยเมื่อยใจให้หยัดสู้ ยาก.....หดหู่หัวใจซมตรมระย่อ ยาก.....หยุดห้ามปรามน้ำตาที่บ่าคลอ ยาก.....จริงหนอนะหยุดห้ามปรามใจตน.
1 พฤศจิกายน 2551 09:13 น. - comment id 909256
บอก ให้เขากล้าแกร่งเข้มแข็งไว้ แต่ ทำไมเราขี้แยแพ้ทุกหน ทำ ไม่ได้ต้องพ่ายแพ้แก่ใจคน ยาก ยิ่งล้นจนร้องไห้ในวังวน มาเป็นกำลังใจครับ.... ความเข้มแข็งอยู่ในใจเรานี่เอง.. หามันให้พบนะครับ (แล้วบอกผมด้วย..ว่ามันอยู่ที่ไหน...55)
2 พฤศจิกายน 2551 00:13 น. - comment id 909567
ค่ะคุณกิตติเวทย์....คงต้องรอหน่อยนะเจ้าคะ