แด่.....ปุถุชนคนธรรมดา
วรรธนภิโยกุล
ในโลกนี้มีทั้งชนคนดีชั่ว
หลงมัวมัวอยู่กับตัวราคะและตัณหา
ยากนักที่เราเหล่าปุถุชนคนธรรมดา
จะค้นหาพบเห็นว่าเป็นจริง
อย่าติดอยู่กับความเหงาที่เฝ้าหลอน
ให้คิดถึงเมื่อครั้งก่อนเมื่อวันเก่า
จดจำเพียงสิ่งดีๆที่เคยมีของสองเรา
ปลดปล่อยพันธนาการเก่าๆเฝ้าหลอนใจ
ลองค้นหาวิถีทางใหม่ให้ชีวิต
ลองถูก-ผิด ดี-ชั่ว อย่ามัวเฉย
ยังดีเสียกว่ามัวแต่กลัวไม่ทำเลย
อย่างน้อยก็ยังดีที่เคยเป็นประสบการณ์ใจ
หากขาดเขาเรายังหายใจได้
จะไปแคร์ทำไมช่างใจเขา
จะสุขทุกข์ฉันท์ใดก็แค่เรา
อย่ามัวเอาอารมณ์เก่าที่เขาเป็น
แม้ว่าใจกายอาจบอบช้ำ
เพียงเพราะคำหวานพาลใจสลาย
แม้ว่าเค้าจะทิ้งเราให้เดียวดาย
อย่างน้อยก็ไม่อายที่เกิดมาเป็นคน