ก่อนเคยยั่ว เคยเย้า เคยเอาใจ กลับแรมร้าง ห่างหาย ให้หวนหา กลับมาเร้น ลับหาย จนไกลตา ปล่อยผีเสื้อ เหว่ว้า อยู่เดียวดาย ยินแต่เสียง นกกา มาร่ำร่ำ ว่าน้อยใจ ในน้ำคำ หรือไฉน เจ้าจึ่งแกล้ง ห่างเหิน ทำเมินไป มิเข้ามา ปราศัย เหมือนดั่งเคย ถึงจะงอน ก็งามตา ดูน่ารัก ออดอ้อนฝาก ถ้อยคำ พร่ำเฉลย อย่าแสนงอน จนนาน ให้หวั่นเลย ไม่รักเจ้า แล้วเอย จะรักใคร ^___________^ รักเล่ที่หนุ่งเล๊ย
6 มีนาคม 2545 21:08 น. - comment id 39016
ความรู้สึกงอนงอน แล้วก็ เหงา ครับ ถ่ายทอดเป็นบทกลอนได้ดีคับ
6 มีนาคม 2545 23:15 น. - comment id 39040
น่ารักจังเลย....ผีเสื้อตัวน้อย..เขียนกลอนฝากมายังงี้....เจ้าดอกรักเร่หายงอน...แต่นั่งยิ้มแป้นแทนแล้วมั้งจ้ะ...@^_^@
7 มีนาคม 2545 00:12 น. - comment id 39045
ง่ะ.... รักเล่ที่สองก็ดะ.... เจทท์เอาที่หนุ่งไปแย้หนิหน่า.... ฮึ
7 มีนาคม 2545 01:29 น. - comment id 39066
ใกล้จะสำเร็จแล้วเจทท์...พยายามหน่อยนะ...เอาใจช่วยอยู่น๊า ^-^
7 มีนาคม 2545 23:50 น. - comment id 39214
๕๕๕๕๕ เจทท์อ่ะ เล่กะจะงอนสัก 2-3 วันสะหน่อย เสียฟอร์มหมดเลย ตอนนี้หน้าเล่เป็นแบบนี้อ่ะ @+____________________+@ คริ คริ (เค้าเลยรู้กันหมดเลยว่าเล่ขี้งอน T-T)
8 มีนาคม 2545 01:56 น. - comment id 39241
T_Y